Όλοι θυμόμαστε βέβαια τη ντροπιαστική για την Κρήτη αυτή υπόθεση, με την ενέδρα που στήθηκε σε κομβόι αυτοκινήτων με αστυνομικούς και Εισαγγελέα στις 5 Νοεμβρίου 2007 κοντά στην είσοδο των Ζωνιανών, όπου δέχθηκαν πυροβολισμούς με αποτέλεσμα να τραυματιστεί πολύ σοβαρά ο αστυνομικός Στάθης Λαζαρίδης.
Σε χτεσινή τηλεφωνική επικοινωνία του πατέρα του ειδικού φρουρού με δημοσιογράφο του Κρήτη tv που έτυχε να παρακολουθήσω, ο δυστυχής αυτός άνθρωπος δήλωσε ότι δεν περίμενε τίποτα από τη δικαιοσύνη, αφού ακόμα και ο εισαγγελέας ήταν πολύ επιεικής στην αγόρευσή του με τους κατηγορούμενους.
Ένιωσα ντροπή και στεναχώρια μαζί, όταν μετά από κανένα πεντάλεπτο κουβέντας, η δημοσιογράφος ρώτησε τον πατέρα “ο Στάθης τι κάνει;”, και ο πατέρας απάντησε: “αυτό έπρεπε να με είχατε ρωτήσει πρώτο απ’ όλα”, και “ένα χρόνο τώρα, δε μ’ έχει πάρει κανείς από την Κρήτη να με ρωτήσει τι κάνει το παιδί μου”…
Δεν ξέρω βέβαια αν το τελευταίο ισχύει 100 %, ή αν ο πατέρας με τόσο πόνο κι απογοήτευση που ένιωθε εκείνη τη στιγμή υπερέβαλλε… Πάντως το σίγουρο είναι ότι θυμηθήκανε αυτό τον άνθρωπο τώρα, για να βγάλουνε είδηση…
Βέβαια ο πατέρας απάντησε ότι το παιδί του δεν πάει καλά, ότι έχει σταματήσει να σιτίζεται γιατί έχει χαλάσει το στομάχι του, και ότι περιμένουν από το θεό ή να τον πάρει μαζί του, ή να κάνει ένα θαύμα και να τον φέρει πίσω….
Τι να πει κανείς σε αυτό τον πατέρα….Αν είναι ευχαριστημένος με τις ποινές; Και όλοι να έπαιρναν ισόβια, ποια θα ήταν η διαφορά για ένα πατέρα που ουσιαστικά έχει χάσει το παιδί του; Και ποια η διαφορά για την κόρη του Στάθη, που ήταν μόλις ενός μήνα όταν τραυματίστηκε ο πατέρας της, και ουσιαστικά δεν τον έχει γνωρίσει ποτέ;
Δεν ξέρω γιατί αυτή η υπόθεση ονομάστηκε υπόθεση Ζωνιανών, και όχι υπόθεση Λαζαρίδη…Αλλά μάλλον αυτό είναι άλλο ένα σημάδι ότι η ανθρωπιά μας έχει εγκαταλείψει για τα καλά…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου