Εγώ μεγάλωσα με τον καραγκιόζη. Μαζευόμασταν 2-3 παιδιά της γειτονιάς στο χωριό και φτιάχναμε με χειροτεχνία τις φιγούρες… Μετά γράφαμε χαρτάκια, και τα δίναμε στα υπόλοιπα παιδιά: “Την Πέμπτη το απόγευμα, στις 5, θα δοθεί παράσταση καραγκιόζη, στο σπίτι του Ανδρέα, στην αυλή. Είσοδος 5 δραχμές” … Και την Πέμπτη, απλώναμε το σεντόνι…Καμιά 10ρια παιδιά περιμένανε… Η παράσταση ξεκινούσε: “Ακούσατε, ακούσατε…”
Σήμερα, 30 χρόνια μετά, ποιος παίζει πια Καραγκιόζη…Ίσως κάποιοι ρομαντικοί άνθρωποι, που έχουν λύσει το βιοποριστικό τους πρόβλημα αλλιώς, και το κάνουν καθαρά από νοσταλγία.. Πέθανε κι ο Σπαθάρης, και μαζί του φαίνεται ότι πήρε ότι είχε απομείνει απ’ το Ραγιά, που όλο σκαρφίζονταν τεχνάσματα για να εξασφαλίσει ένα πιάτο ψωμί για την οικογένειά του. Το μόνο που μου τον θύμισε τελευταία, ήταν κάποιες διαφημίσεις στην τηλεόραση, από ένα περιοδικό, που έδινε δώρο dvd του Καραγκιόζη… Ο Καραγκιόζης σε dvd… Σα να λέμε ψάρι έξω απ’ το νερό..
Ήρθε και η απόφαση της ΟΥΝΕΣΚΟ, να τον αποτελειώσει… Ο Καραγκιόζης είναι Τούρκος. Χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίλογο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Χωρίς καμία ενέργεια.
Τελικά φαίνεται ότι δε φτάνει μόνο το ωραίο μαλλάκι, και το περιποιημένο μουσάκι, για να είσαι υπουργός….Όσο για εμάς που μεγαλώσαμε με Καραγκιόζη, φαίνεται δε θα μας αφήσουν να τον ξεχάσουμε. Με τέτοιους πολιτικούς που έχουμε, θα λέμε τ’ όνομά του πολλές φορές τη μέρα.. Ειδικά τα βράδια, όταν θα τρώμε, θα πίνουμε, και…νηστικοί θα κοιμόμαστε τελικά!!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου