Η αλήθεια ενός “ανθρωπάκου”…

Γράφει ο "anthropakos"

...Ακόμα και σήμερα, ο μοναχικός αετός δεν απαρνήθηκε τη μεγάλη τούτη ελπίδα. Εξακολουθεί να κλωσσά κοτοπουλάκια...
Όμως εσύ, ανθρωπάκο, δε θέλεις να γίνεις αετός.  Γι' αυτό και σε καταβροχθίζουν οι γύπες"... ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΪΧ. (ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ)

Είμαι αγανακτισμένος και όχι "Αγανακτισμένος". Μπορεί να ανήκω σε κόμμα, αλλά μπορεί και όχι. Μπορεί να ψηφίζω στις εκλογές. Αλλά μπορεί να ρίχνω και άκυρο. Ποτέ λευκό και αποχή. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, αυτό που σίγουρα όμως διαθέτω, είναι η ιδεολογία μου. Και η ιδεολογία μου αυτή, είναι ο Σοσιαλισμός. Και πιστεύω στο Σοσιαλισμό, ως το μόνο πολιτικό σύστημα που οδηγεί τον άνθρωπο στην πραγματική δημοκρατία, προσφέροντας ίσες ευκαιρίες σε όλους τους ανθρώπους. Από κει και πέρα, μετά τον Σοσιαλισμό, έχουμε τα δύο επόμενα στάδια. Τον Κομμουνισμό και την Αναρχία. Ξέρω... Ο λεγόμενος "Υπαρκτός Σοσιαλισμός" δεν έπεισε την ανθρωπότητα για τον Μαρξισμό και τον Λενινισμό. Ο λαός πεινούσε και οι λίγοι και εκλεκτοί του Κόμματος, έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Δεν θα αναλύσω τα τραγικά λάθη του "Κομμουνισμού" των χωρών του πρώην Ανατολικού μπλοκ. Στην πραγματικότητα, οι χώρες αυτές δεν εφάρμοσαν - παρά μονάχα στην περίοδο που ήταν "στα πάνω του" ο Λένιν - την πραγματική θεωρία του Σοσιαλιστικού και Κομμουνιστικού συστήματος. Αλλά ακόμα και αυτοί οι ηγέτες, ήταν πολύ πιο δημοκράτες από πολλά σημερινά καθεστώτα του δυτικού κόσμου, αφού παρείχαν στους πολίτες τους, την εξασφάλιση των απαραίτητων αναγκών διατροφής, διαμονής, υγείας και παιδείας. Έλειπε όμως η ελευθερία, το υπέρτατο αγαθό του Ανθρώπου. Και αυτό το πλήρωσαν ακριβά, για να παραδώσουν άνευ όρων την Εξουσία που κατείχαν επί σειρά ετών, στους "οραματιστές" της Ελεύθερης Οικονομίας, τους αδίστακτους καπιταλιστές που από τα τέλη της δεκαετίας του '80 κυριαρχούν παγκόσμια, αλλά που πλέον ολοκληρώνουν τον κύκλο τους και "πεθαίνουν", μαζί με την Ευρωζώνη και τα δεκανίκια της, βάζοντας ήδη τους λαούς σε τρομακτικά επώδυνες περιπέτειες... Διότι, όταν το θεριό πεθαίνει, γίνεται πολύ πιο επικίνδυνο, σκοτώνοντας ότι προλάβει, πριν βγάλει από μέσα του, τον ρόγχο του θανάτου...

Ξέρω ότι ο Παπανδρέου με θέλει καλύτερα στις πλατείες. Εκεί μέσα, μπορεί να με ελέγχει. Και όσο δηλώνω "Αγανακτισμένος", θα μιλάνε για μένα τα κανάλια της Αθήνας, με τα καλύτερα σχόλια. Θα με δείχνουν και θα λένε... "να, οι "Αγανακτισμένοι" έχουν γεμίσει τις πλατείες, αλλά με ειρηνικό τρόπο, εκτονώνοντας το θυμό τους, μουντζώνουν τη Βουλή και ζητούν να βγούμε από το μνημόνιο"... Στην πραγματικότητα, όσο εγώ θα μένω εκεί, στην πλατεία, δεν θα ενοχλώ το Καθεστώς. Ακόμα και ο Πρετεντέρης εκθιάζει "το Κίνημα των Αγανακτισμένων πολιτών"... Η Τρέμη και ο Καψής... Όχι ότι αυτός ο ξεσηκωμός δεν ήταν μια μεγάλη επαναστατική αρχή για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων απέναντι στο ξενόφερτο, γερμανοαμερικάνικο καθεστώς της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που ανέλαβε να εφαρμόσει στην Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου, για να σώσει το ευρώ και να καταστρέψει τους έλληνες, εκτελώντας άνωθεν εντολές, όπως κάνουν και οι άλλοι ηγέτες των χωρών που βρίσκονται και αυτές, υπό τη χούντα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου... Αλλά στην αρχή μπορεί το κίνημα αυτό να τρόμαξε το Καθεστώς στην Ελλάδα. Πολύ γρήγορα, όμως, αποδείκτηκε ακίνδυνο για το Σύστημα, αφού στην ίδια πλατεία η κυβέρνηση επιθυμεί να βρίσκονται ο βιομήχανος και ο εργάτης του, ο πλούσιος και ο ζητιάνος, ο εργοδότης και ο υπάλληλος...

Εγώ όμως είμαι Αριστερός. Και οραματίζομαι την ανατροπή του Συστήματος. Δεν με ενδιαφέρει ούτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Σαμαράς. Δεν περιμένω να με σώσει ούτε το ΚΚΕ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μάλλον ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός... Μπρρρρρρρ.... Οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό κόμμα, κατά τη δική μου άποψη, υπηρετεί το Σύστημα. Αν αλλάξουμε κόμμα διακυβέρνησης της χώρας, αν ενισχυθεί η φωνή της (κοινοβουλευτικής) Αριστεράς, αν γίνει οτιδήποτε... κυβέρνηση συνεργασίας, ή οικουμενική κυβέρνηση... Αν αναλάβουν τραπεζίτες τα υπουργεία της κυβέρνησης, αλλά ακόμα και εργάτες, που λέει ο λόγος, εμένα καμία αλλαγή δεν θα με ικανοποιήσει ή να με πείσει ότι εδώ "κάτι αλλάζει"... Όσο δεν ανατρέπουμε τον Καπιταλισμό, θα είμαστε πάντα μια κοινωνία όπου... οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι από τη μια και οι φτωχοί φτωχότεροι από την άλλη. Αποφάσισα λοιπόν, αγαπητοί "Αντίπαλοι" να σας γράψω αυτό το κείμενο, για να πω την αλήθεια... Έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι. Αύριο δεν θα ήθελα τα δικά μου τα παιδιά, να γυρίσουν και να με φτύσουν κατάμουτρα, θεωρώντας με συνυπεύθυνο για το γεγονός ότι θα πρέπει βγαίνοντας στην Αγορά, να παρακαλούν τον κάθε κερατά για να τους πάρει στη δουλειά τους και να τους δώσει ένα μεροκάματο λίγο καλύτερο  από του...σκύλου...

Δεν θέλω να είμαι συνυπεύθυνος. "Συνένοχο στο φόνο δεν θα μ΄έχετε"... Εγώ δεν σας φωνάζω απ' τις πλατείες... Βγαίνω σε πορείες με κόκκινα πανό και είμαι η πραγματική απειλή για όλους εσάς, που έχετε μετατρέψει τη ζωή μου σε κόλαση και απειλείτε και τη ζωή των παιδιών μου, για να πουλήσετε στο σκλαβοπάζαρο του παγκόσμιου φασισμού σας, ότι όρθιο, καθαρό, όμορφο και αληθινό, έμεινε σε αυτή τη χώρα. Την ελπίδα των παιδιών μας. Και η ελπίδα όλου του κόσμου ήταν, είναι και θα είναι, Κόκκινη και μόνο Κόκκινη, είτε σας αρέσει είτε όχι. Όσο για τον ανασχηματισμό σας, ένα είναι το σχόλιο... Πάρτε και καμιά ομπρέλα, αφού ο κόσμος σας φτύνει κι εσείς νομίζετε απλά...ότι βρέχει!