Τα κρίσιμα ραντεβού (μυθιστόρημα)

Ο Βαγγέλης είχε επαγγελματικό ραντεβού με την Κριστίν. Θα συναντιόταν στο ξενοδοχείο της, για να συζητήσουν το πρόβλημα χρέους της επιχείρησής του. Και με ποιο τρόπο η Κριστίν  θα βοηθούσε το Βαγγέλη να ξεπεράσει το πρόβλημα ρευστότητας που είχε.

Ντυμένος επίσημα, ο Βαγγέλης έφτασε έξω από τη σουίτα 701 του πολυτελέστατου ξενοδοχείου της Ουάσιγκτον. Χτύπησε την πόρτα, αποφασισμένος να κάνει ότι μπορεί για να μη χρεοκοπήσει η επιχείρησή του.

“Ανοιχτά είναι”, ακούστηκε να λέει μια γυναικεία φωνή από το βάθος. “πέρασε μέσα”. Αφού πήρε μια βαθιά ανάσα, ο Βαγγέλης άνοιξε την πόρτα, και προχώρησε προς το εσωτερικό της σουίτας.  Στο τραπέζι περίμενε μια σαμπάνια με δύο ποτήρια. “θα είμαι μαζί σου σε λίγο”, ακούστηκε πάλι η γυναικεία φωνή. Ο Βαγγέλης βολεύτηκε στην πολυθρόνα, ενώ διάφορες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του: τι θα κάνω με τα χρέη, τι θ’ απογίνει ο κόσμος που πρέπει απολύσω, τι θα απογίνω εγώ κι η οικογένειά μου…”

“Δεν άργησα πολύ,ε;”, είπε η Κριστίν διακόπτοντας απότομα τις σκέψεις του. “Καθόλου”, απάντησε ο Βαγγέλης ενστικτωδώς, γυρνώντας το βλέμμα του προς τη φωνή. Και τότε σάστισε… Η Κριστίν είχε βγει από το μπάνιο όπως τη γέννησε η μανούλα της… Σηκώθηκε από την καρέκλα σαστισμένος. “Μα, τι κάνετε…” κατάφερε να ψελλίσει. Η Κριστίν προχώρησε προς το μέρος του με αργά, αποφασιστικά βήματα. Πέρασε το χέρι της γύρω από το λαιμό του, έφερε τα χείλη της στο αυτί του, και του ψιθύρισε:  “Κάθισε Βαγγέλη. Απόψε θα λύσουμε το πρόβλημα χρέους της επιχείρησής σου…”

Μερικές ώρες αργότερα, ο Βαγγέλης αποχωρούσε από το δωμάτιο. Είχε πετύχει το στόχο του… “Το μόνο που μένει τώρα”, σκέφτηκε,  είναι και ο συνέταιρός μου ο Γιώργος να κάνει το ίδιο με την Αγγέλα σε δύο μέρες από σήμερα. Μόνο έτσι θα σωθούμε οριστικά…” 

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί φανταστική ιστορία. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία.