Το πραγματικό διακύβευμα επιλογής μιας μνημονιακής ή αντιμνημονιακής κυβέρνησης

Ακούω και διαβάζω πολλά τις τελευταίες ημέρες μετά τις εκλογές. Πως θα είναι η χώρα αν κυβερνήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ ή αν γίνει μια κυβέρνηση συνεργασίας κλπ. Πουθενά όμως κατά τη γνώμη μου, και από κανένα εκπρόσωπο της μίας ή της άλλης άποψης δεν άκουσα την πικρή αλήθεια. Γιατί, απ’  όποια πλευρά και αν το δούμε, η κατάσταση τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολη, ίσως και δυσκολότερη απ’ ότι μέχρι σήμερα.

Αν μετά τις πιθανές νέες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση η οποία θα καταγγείλει το μνημόνιο και θα αναστείλει τις όποιες πληρωμές στο εξωτερικό, έχουν σαφέστατα δηλώσει (ακόμα και χτες ) οι “εταίροι” μας (ή ακριβέστερα οι δανειστές μας) ότι η χρηματοδότηση από αυτούς θα σταματήσει. Οι “αγορές” δε, δηλαδή οι ξένες τράπεζες και επενδυτές, θα κάνουν άμεσα το ίδιο, εφόσον δεν πληρώνουμε παλαιότερες οφειλές. Άρα η εισροή δανεικού χρήματος προς τη χώρα μας θα σταματήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν απαντάει ότι η εξεύρεση πόρων που απαιτούνται για την απρόσκοπτη λειτουργία του κράτους θα φορολογήσει τα κέρδη μεγάλων επιχειρήσεων και θα καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή (πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ, σημείο 2).  Το δεύτερο το λένε όλοι και κανένας δεν το έχει κάνει, οπότε αμέσως το αφήνουμε απ’ έξω. Αν και για μένα είναι είναι πρωτίστως θέμα πολιτικής βούλησης, πολύ αμφιβάλλω ότι τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια θα δούμε ευρώ να εισρέουν στα ταμεία του κράτους από την πάταξη της φοροδιαφυγής. Άρα κυρίως απομένει η φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Η τελευταία υποτίθεται ότι γίνεται και τώρα. Όσο για τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων....
θεωρώ κι εγώ ότι υπάρχει περιθώριο μεγαλύτερης φορολόγησης, δεν ξέρω όμως αν μπορεί η αύξηση της φορολογίας αυτή καθαυτή να καλύψει το ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ έλλειμμα των 2,5 δις ευρώ το χρόνο που υπάρχει ΤΩΡΑ. Αν συνυπολογίσουμε και τις κοινωνικές παροχές που υπάρχουν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τις επιστροφές των φόρων αλλά και των περικοπών των εισοδημάτων, το ποσό αυτό αυξάνεται κατακόρυφα. 

Το πρόβλημα λοιπόν με αυτά που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα της οικονομίας είναι ότι δεν είναι κοστολογημένα. Δεν υπάρχει π.χ. πουθενά γραμμένο, ούτε φυσικά έχει ειπωθεί κάπου, τι ποσό θα προκύψει από τη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων, και τι τρύπες θα καλύψει από αυτές που θα δημιουργηθούνε με τις κοινωνικές παροχές , που κατά τη γνώμη μου οι περισσότερες είναι απαραίτητες. Είναι απλές προτάσεις, που όσο δεν κοστολογούνται, ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΟΔΕΣ και μπορεί να τις λέει ο καθένας.Επομένως, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην βγει το πρόγραμμα, και να κληθούμε να ζήσουμε με ότι ακριβώς παράγουμε ως χώρα ή με όσα μπορούμε ν’ αγοράσουμε με μετρητά. Πιθανότατα να χρειαστεί αν σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι.

Αν τώρα προκύψει κάποια κυβέρνηση είτε συνεργασίας είτε αυτοδύναμη που να διατηρήσει το μνημόνιο με κάποια αναδιαπραγμάτευση, εκεί τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Οι “εταίροι” μας οι Γερμανοί, δια του υπουργού εξωτερικών, δήλωσαν χτες: “Θέλουμε να βοηθήσουμε και θα βοηθήσουμε την Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη να δεχθεί βοήθεια. Εάν η Ελλάδα απομακρυνθεί από τον συμπεφωνημένο δρόμο των μεταρρυθμίσεων, τότε η καταβολή των επόμενων δόσεων της βοήθειας δεν θα είναι δυνατή”.  Ακόμα ο εκπρόσωπος του Eurogroup είπε ότι οι εταίροι θα μπορούσαν να συζητήσουν αλλαγές στη νέα δανειακή σύμβαση, αλλά αποκλείουν μια συνολική διαπραγμάτευση. Επομένως κι εδώ τα κουκιά είναι μετρημένα. Σημαντικό γεγονός, και ενδεικτικό του τι γίνεται με τα χρήματα των δανειακών συμβάσεων, είναι ότι κάποιες χώρες, και συγκεκριμένα Γερμανία, Ολλανδία και οι Φιλανδία ζήτησαν να δεσμευτεί το 1δις ευρώ από την ΕΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΗ δόση προς την Ελλάδα, και αποδέσμευσαν μόνο τα 4,2 δις που ΘΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΠΙΣΤΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, θεωρώντας ότι “το ποσό αυτό είναι αρκετό”!!!

Επομένως, με το μνημόνιο πάνω από το κεφάλι μας, αφενός θα αυξάνει το χρέος μας προκειμένου να αποπληρώνονται συνεχώς και αδιαλείπτως οι εξωτερικοί πιστωτές μας και αφετέρου θα πρέπει να περικοπούν κι άλλο κοινωνικές παροχές, μισθοί, συντάξεις κλπ, να ξεπουλήσουμε την όποια δημόσια (πιθανότατα και ιδιωτική περιουσία) προκειμένου κάποια στιγμή να αποκτήσουμε πρωτογενή πλεονάσματα και να μένει και κάτι στην άκρη είτε για την ανάπτυξη είτε για τη μείωση των ελλειμμάτων. Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΜΕ ΑΜΕΙΩΤΟ ΡΥΘΜΟ.

Και σε αυτή την περίπτωση βέβαια, είναι πολύ ξεκάθαρο ότι θα την πληρώσει και πάλι ο απλός λαουτζίκος όπως ακριβώς τα 2 τελευταία χρόνια. Γιατί, όποιες αλλαγές γίνουν στο μνημόνιο, να είστε σίγουροι ότι δε θα γίνουν υπέρ των μισθωτών, συνταξιούχων οι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ενώ θα εξακολουθήσουν να ισχύουν και όλοι οι όροι υποτέλειας της χώρας μας, και ο αποπνικτικός έλεγχος από τα όποια κλιμάκια της ΤΡΟΙΚΑ, και μάλιστα με δικά μας έξοδα!!!

Το θέμα λοιπόν για μένα δεν είναι αν θα ζήσουμε καλύτερα ή χειρότερα με τη μια κυβέρνηση ή με την άλλη, γιατί θεωρώ ότι θα είναι χειρότερα έτσι κι αλλιώς.  Και εν μέρει το έχω δεχτεί, παρά το γεγονός ότι εγώ προσωπικά έχω υποστεί τα τελευταία 2 χρόνια μια υποτίμηση του εισοδήματός μου πάνω από το 50% και είναι αμφίβολο αν θα αντέξω και κάποια άλλη. Το θέμα είναι αν οι θυσίες που έχω υποστεί, που έχουμε υποστεί ως λαός και που θα υποστούμε για τα επόμενα χρόνια, θα έχουν αντίκρισμα εντός της Ελλάδας. Αν τα όποια χρήματα εξοικονομηθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μείνουν εντός της Ελλάδας και χρησιμοποιηθούν για κοινωνικές παροχές, μισθούς, συντάξεις ή πάνε στο εξωτερικό για αποπληρωμή τόκων. Αν οι όποιες επενδύσεις γίνουν (π.χ. πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ) αποφέρουν πρωτίστως κέρδη και θέσεις εργασίας εντός της χώρας μας ή στους ξένους επενδυτές. Αν θα αποφασίζουν οι Έλληνες για τους Έλληνες, ή αν θα το κάνουν οι άλλοι για εμάς.

Και πάνω σε αυτά θα πρέπει να διαλέξουμε. Γιατί είτε υπάρχουν λεφτά, αλλά είναι δανεικά, είτε δεν υπάρχουν καθόλου, σε τελική ανάλυση για τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι ακριβώς το ίδιο.