Αναγνώστης: Απεργία πείνας μεταναστών

Έτυχε πριν από χρόνια να βρεθώ πλάι σε μετανάστες απεργούς πείνας σε πόλη της Ευρώπης όπου ζούσα εκείνη την περίοδο. Είχαν εγκατασταθεί κοντά στο σπίτι μου και το μόνο που μπορούσα να τους προσφέρω ήταν ηθική υποστήριξη και νερό. Ήταν πολύ μεγάλη η χαρά τους που ήμουν εκεί και πολύ περισσότερο επειδή ήμουν Έλληνας. Είχαν περάσει από την πατρίδα μου στην πορεία του ατελείωτου ταξιδιού της μετανάστευσης και είχαν σχετικά καλές μνήμες από την εποχή που ζούσαν σε αυτήν. Φαντάζομαι ότι και η ιδιοσυγκρασία του έλληνα-ανατολίτη βοήθησε σε αυτή την εντύπωση που είχαν για την Ελλάδα, όντας ανατολίτες και αυτοί. Με έβλεπαν σχεδόν σαν κάποιον μακρινό συγγενή από την πατρίδα τους. Μου εξηγούσαν ακόμα και στα Ελληνικά πως οι συνθήκες τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Πως το πτυχίο ιατρικής, που κάποιοι είχαν, δεν τους εξασφάλιζε κανένα μέλλον εκεί. Και το πιστεύω, γιατί για ποιόν άλλον λόγο θα εγκατέλειπαν την οικογένεια τους για να περάσουν βουνά, ποτάμια, θάλασσες και κρατητήρια για να φτάσουν σε αυτήν την μεγαλούπολη να κοιμούνται στο δάπεδο με το στομάχι γεμάτο μόνο με νερό. Κι όμως ακόμα μπορούσαν να ελπίζουν και να διεκδικούν κάτι καλύτερο. Δεν τα κατάφεραν όμως…

Η Ευρώπη δεν τους «χαρίστηκε». Η απεργία πείνας έληξε χωρίς να κερδίσουν κανένα χαρτί που να τους εξασφαλίζει οτιδήποτε. Ακόμα και τότε αυτοί δε σταμάτησαν να μας κοιτούν με μάτια χαμογελαστά…οργάνωσαν μάλιστα μια συγκέντρωση αποχαιρετισμού όπου πάνω σε λευκά μπλουζάκια έγραψαν το όνομα τους και μας τα χάρισαν. Ήταν χαρούμενοι γιατί μπορούσαν απλά να μοιραστούν κάποιες στιγμές χαράς με εμάς τους «ευρωπαίους». Με τους ευρωπαίους που τους εκμεταλλεύονται, τους φοβούνται, τους μισούν, τους χρησιμοποιούν κι όμως τους χρειάζονται.

ΜΠΡΑΒΟ σε αυτούς τους Έλληνες φοιτητές που αγνά στηρίζουν των αγώνα των μεταναστών!

Εύχομαι να έχουν τη χαρά να δουν αυτόν τον αγώνα να δικαιώνεται.

ΝΤΡΟΠΗ σε όσους καπηλεύονται την ανάγκη των συνανθρώπων τους.

Όποιος και αν θέλει να σφετεριστεί αυτόν τον αγώνα κι όποιο χρώμα και αν θέλουν να του δώσουν ένα είναι σίγουρο, ότι αξίζει δικαίωση σε αυτούς τους ανθρώπους για να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια, όπως κι εσύ.

Αναγνώστης