Το πιστόλι είναι πλέον στα χέρια μας

Μία και σήμερα. Μια μέρα πριν τις εκλογές. Μια μέρα πριν ο Ελληνικός λαός επιτέλους – μετά από 2,5 χρόνια διεκδίκησης – αποκτήσει το δικαίωμα να εκφραστεί δια της ψήφου του για  το μέλλον που επιθυμεί για τον ίδιο.

Τους είδαμε όλους. Τους ακούσαμε όλους. Αλλά κάποιους από αυτούς και τις επιλογές τους, ότι και να λένε και ότι και αν υπόσχονται, τους πληρώνουμε πολύ ακριβά το τελευταίο διάστημα. Κυρίως αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα παλιά κόμματα αλλά και κάποια δήθεν νέα που ίδρυσαν μαθουσάλες της πολιτικής δεν έχουν ευθύνη. Αλλά, όπως μπορεί να τα φάγαμε  μαζί, αλλά δε φάγαμε όλοι το ίδιο, έτσι και δεν είναι ίδιες οι ευθύνες αυτών που κυβερνούν εναλλάξ σχεδόν 40 χρόνια, με αυτών που δεν κυβέρνησαν ποτέ.
Η επιλογή δεν είναι εύκολη. Και υπάρχουν πολλά ζητήματα που πρέπει να συνυπολογίσει κανείς πηγαίνοντας στην κάλπη. Παρόλα αυτά.....
κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη, το κυρίαρχο ζήτημα είναι τι μηνύματα θα σταλούν από τους Έλληνες πολίτες τόσο στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, όσο και στους εταίρους μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αν η συμμετοχή του κόσμου στις εκλογές είναι μεγάλη, θα σταλεί το μήνυμα ότι οι Έλληνες αποφάσισαν επιτέλους να αναλάβουν σοβαρό ρόλο στις επιλογές που γίνονται γι’ αυτούς και ότι τελείωσε πια εποχή που “ο σκληρός κομματικός πυρήνας” διαμόρφωνε το αποτέλεσμα.  Αν πάλι η αποχή κινηθεί σε μεγάλα επίπεδα, τότε το μήνυμα θα είναι ότι μπορεί να συνεχιστεί η ασύδοτη στάση των πολιτικών.

Ανάλογα τώρα με το αποτέλεσμα, είτε θα σταλεί το μήνυμα και προς το εσωτερικό, αλλά κυρίως προς το εξωτερικό ότι η πολιτική λιτότητας  χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας και αναπτυξιακής προοπτικής  με αυτοσκοπό τη μείωση των ελλειμμάτων είναι λάθος  είτε θα δοθεί το πράσινο (στη συγκεκριμένη περίπτωση και μπλε) φως για τη συνέχιση της μέχρι σήμερα πολιτικής.

Έχουμε εκβιαστεί πολλές φορές στη διάρκεια των 2,5 τελευταίων χρόνων από τους πολιτικούς. Τη μία με χρεοκοπία ή δραχμή, την άλλη με τιτανικό και παλαιότερα με το πιστόλι κάτω ή πάνω απ’ το τραπέζι. Την Κυριακή 6 Μαίου 2012, το πιστόλι θα βρίσκεται στα δικά μας χέρια και μάλιστα οπλισμένο. Και όπως είχε πει και ο Αβραάμ Λίνκολν,  “η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου”.

Και μην ξεχνάτε ότι οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν! Καλό βόλι!

Υ.Γ.: Αν για κάποιους τα πράγματα δεν είναι πολύ ξεκάθαρα, και με δεδομένο ότι η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία δεν αποτελεί μόνο νομοθετημένη υποχρέωσή μας, αλλά και την ευκαιρία να συνδιαμορφώσουμε την πολιτική ατζέντα των επόμενων χρόνων σε Ελλάδα και Ευρώπη, έχω να προτείνω και τη μέθοδο της “εις άτοπον απαγωγής”. Δια του αποκλεισμού δηλαδή, να καταλήξουν σε ποιο κόμμα θα ψηφίσουν. Όπως άλλωστε σοφά έλεγαν οι πρόγονοί μας,  “το μη χείρον, βέλτιστον”!