Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη
Ασχολείται με τη γραφή από τις πρώτες δεκαετίες της ζωής της καταρρίπτοντας έτσι τον ισχυρισμό που θέλει την γραφή να είναι απόρροια ωριμότητας.Έχει ήδη τέσσερα βιβλία στο ενεργητικό της- «Το μυστικό των αλόγων», «Ο χορός της νύμφης», «Της φωτιάς και του έρωτα» και «Άγγελοι πολέμου" ενώ έχει συμμετάσχει και στη συγγραφή του συλλογικού έργου «Οίκαδε» με ταξιδιωτικό χαρακτήρα.- τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Ελληνική Πρωτοβουλία» και σύντομα θα την δούμε ξανά στις προσθήκες των βιβλιοπωλείων με το νέο της βιβλίο «ΘΥΜΗΣΟΥ ΠΟΣΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΣ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Δυάς" που δυναμικά έχουν εισχωρήσει στην ζωή μας τα τελευταία δύο χρόνια.
Γεννημένη το 1980 κι έχεις ήδη πορεία τόσων χρόνων και βιβλίων πίσω σου. Πολύ μικρή δηλαδή για να ξεκινήσεις πνευματική πορεία..συνήθως ξεκινούν μετά τα 35....πως κι έτσι εσύ;
Δεν πιστεύω πως υπάρχει σωστός χρόνος για να ασχοληθεί κανείς με τη γραφή. Με δεδομένο πως πρόκειται για εσωτερική ανάγκη, ‘εκδηλώνεται’ με τη βοήθεια του κατάλληλου ερεθίσματος γι’ αυτό και η έννοια του χρόνου εκλαμβάνεται διαφορετικά από τον καθένα. Φαίνεται πως για μένα η κατάλληλη στιγμή ήταν κάπου εκεί στα είκοσι έξι μου. Τότε ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα, ‘Το μυστικό των αλόγων’, το οποίο είχα την τύχη να δω να εκδίδεται ένα χρόνο μετά. Έκτοτε, δεν έχω πάψει να γράφω και η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό το κομμάτι της.
Επιθύμησες ποτέ να είχες γεννηθεί χωρίς το "βάρος" που σηκώνει κάποιος που γράφει; Να είσαι πιο ελεύθερη δηλαδή;
Όχι, ποτέ και αυτό γιατί για μένα γραφή σημαίνει ελευθερία. Σημαίνει νοερά ταξίδια, μικρές ή και μεγάλες αποδράσεις από την καθημερινότητα, χτίσιμο αλλά και γκρέμισμα τοίχων και κόσμων. Κάθε άλλο λοιπόν παρά ‘βάρος’ αισθάνομαι αυτό που κάνω. Έπειτα, ως φύση που δεν της αρέσει να καταπιέζεται, θεωρώ πως υπάρχει πάντα η επιλογή του να αφήσεις στην άκρη ό, τι σου δημιουργεί αυτό το συναίσθημα. Το σίγουρο λοιπόν είναι πως αν ποτέ το αισθανθώ ανάλογα, θα σταματήσω να γράφω παρότι μου φαντάζει μάλλον απίθανο ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Το να είσαι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνιολογίας βοηθά στην συγγραφή;
Αναμφίβολα, ναι. Όπως όλες οι ανθρωποκεντρικές επιστήμες, έτσι και η Κοινωνιολογία σε φέρνει σε επαφή με τον άνθρωπο σε όλες του τις ‘διαστάσεις’ ή πιο σωστά, στις αληθινές του ‘διαστάσεις’. Σε βοηθάει δίχως άλλο να κατανοήσεις καλύτερα την ανθρώπινη συμπεριφορά ώστε με τη σειρά σου να χρησιμοποιήσεις τα ερεθίσματα που σου προσφέρει και να τα αποτυπώσεις στο χαρτί.
Θα αυτοχαρακτηριζόσουν συγγραφέας;
Βοηθά τον αναγνώστη η πληθώρα των εκδόσεων που μας κατακλύζουν;
Σε καμιά περίπτωση δεν λειτουργεί αρνητικά. Το γεγονός πως υπάρχουν βιβλία για όλα τα γούστα προσωπικά με βρίσκει σύμφωνη. Άλλωστε, δεν υπάρχουν καλά και κακά βιβλία, υπάρχουν μόνο βιβλία που έχουν διαφορετικά πράγματα να δώσουν. Το μόνο αρνητικό που έχω να επισημάνω είναι πως παρά την πληθώρα τίτλων, η προσβασιμότητα σε όλους κρίνεται μάλλον περιορισμένη.
Για να ¨ κοιμίζει" ή να αφυπνίζει; Ποιος κατά την γνώμη σου ο ρόλος του βιβλίου και φυσικά καταλαβαίνεις την αλληγορία της ερώτησης.
‘Ένα βιβλίο δεν παύει να αποτελεί παράθυρο στον κόσμο. Τώρα, αν το παράθυρο θ’ ανοίξει ή θα κλείσει (ας μου επιτραπεί η μεταφορά) έχει να κάνει καθαρά με τον αναγνώστη και τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί τα δεδομένα που του προσφέρονται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Όπως και να’ χει, αυτός έχει τον τελευταίο λόγο.
Αν γεννιόσουν ξανά θα ακολουθούσες τον ίδιο δρόμο;
Είμαι της άποψης πως καθετί γίνεται για κάποιον λόγο. Σαφώς, η εμπειρία του τώρα κι ένα γρήγορο flash back αποκαλύπτει λάθη και παραλείψεις στον δρόμο που ακολούθησα. Αυτά όμως με έκαναν ό, τι είμαι. Οπότε, αντί να μετανιώσω και να πω πως θα ακολουθούσα έναν αλλιώτικο δρόμο, προτιμώ να κρατήσω τα κακώς κείμενα σαν οδηγό και με αυτά να πορευτώ στο μέλλον, ελπίζοντας πως αποκόμισα κάτι από αυτά. Ας πούμε ότι εύχομαι να έγινα λίγο… σοφότερη.
Μίλησε μας για το τελευταίο σου βιβλίο και για όλα όσα συνεπάγονται της έκδοσης του.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου