Προχθές ταξίδεψα στην Κρήτη. Τούτο το καλοκαίρι, είναι άλλο καλοκαίρι… Της προσμονής. Της τελευταίας στιγμής, της τελευταίας ευκαιρίας… Μελαγχολικό. Λαχανιασμένο. Τώρα που έπεσε ο μπερντές όλα λογαριάζονται αλλιώς . Όλα πονάνε αλλιώς. Το «στερνή μου γνώση» βγάζει και ξαναβγάζει τη γλώσσα.
Προχθές ταξίδεψα αεροπορικώς για Κρήτη... Προσγείωση αεροδρόμιο Ηρακλείου. Προσγείωση ή απόλυτη γείωση; Αυτό λοιπόν είναι το αεροδρόμιο που υποδέχεται τα μιλιούνια των τουριστών που καταθέτουν το πολύτιμο συνάλλαγμά τους; Αυτό το αεροδρόμιο, απόλυτη εικονογράφηση του τραγουδιού «η Ελλάδα μια απέραντη παράγκα», αναλογεί στη λεβεντομάνα που κουβαλάει την ιστορία του Μινωικού πολιτισμού; Αυτό πρόσφεραν οι πολιτικοί όλων των χρωμάτων που έταζαν γην και ύδωρ για να πάρουν τη ψήφο του νησιού; Και καμάρωναν αν πρασίνισε ή αν μπλέδιασε…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Ρίκας Βαγιάνη, στο protagon.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου