Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Όχι, δεν είμαστε οι πεινασμένοι, οι ξυπόλητοι, ο διεφθαρμένος λαός που φροντίζουν να παρουσιάζουν οι εφιάλτες της χώρας, οι πολιτικοί μας.
Γιατί αυτή η χώρα μια κατάρα μόνο έχει, τους πολιτικούς της, τα παιδιά της όμως παλεύουν να της δώσουν την θέση που της αξίζει όσοι κι αν κι εκείνοι με την σειρά τους παλεύουν για να περάσουν κάποια πράγματα στα ψιλά:
Ανδρέας Μπουχαλάκης: Ο 19χρονος Ηρακλειώτης που ζει το όνειρο με την Εθνική Νέων!
Η Κρήτη για παράδειγμα θα έχει την δική της ξεχωριστή παρουσία με τον Ανδρέα Μπουχαλάκη του Εργοτέλη που είναι ένα από τα στελέχη της Εθνικής Νέων που διεκδικεί την Κυριακή τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης του Εργοτέλη, μετέχει με την Εθνική στην Εσθονία και μάλιστα έχει πάρει και χρόνο συμμετοχής σε όλα τα παιχνίδια.Ο 19χρονος (5/4/1993) μέσος του Εργοτέλη που φέτος έκανε ντεμπούτο στην Σούπερ Λίγκ, ζεί το…όνειρο του να σηκώσει μια Ευρωπαική κούπα την Κυριακή στον τελικό με την Ισπανία.
Μάριος Χατζηδήμου: Έλληνας Χρυσός "Ολυμπιονίκης" ετών 14!
14χρονος 'Ελληνας νίκησε 1.000.000 μεθητές σε διεθνή διαγωνισμό για τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Το γράμμα που έγραψε ο μαθητής της Δευτέρας Γυμνασίου απο τα Γιαννιτσά στον Ρότζερ Φέντερ, τον αγαπημένο του τενίστα, οι αναφορές του στις αξίες του ευ αγωνίζεσθαι και του πνεύματος που πρέπει να έχουν οι Ολυμπιακοί αγώνες, κέρδισε ανάμεσα σε 1.000.000 συμμετοχές.
Το γράμμα του Μάριου:
"Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι, θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σε έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σε ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό", έγραψε στην αρχή της έκθεσής του ο 14χρονος.
"Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε, συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι να βλέπεις τη ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη με κρατούσε εκεί και συνέχιζα...".
Ο Μάριος περιγράφει, πώς με τη φαντασία του ταξίδεψε στην Αρχαία Ολυμπία, "στη μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες του 776 π.Χ.".
Στη συνέχεια, περιγράφει τον διάλογο που είχε με το ίνδαλμά του, το οποίο η φαντασία του ήθελε εκεί.
"Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος και σε ρώτησα τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά. 'Άκου μικρέ μου, αγωνίζομαι σημαίνει νικώ, να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας είναι ήδη μία μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα από το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και τη φιλαυτία σου. Και κάτι ακόμα. Νικώ σημαίνει αγαπώ. Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπο να αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθειά και τον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό που μου χαρίζει τη δυνατότητα να αγωνίζομαι και να νικώ".
"Ε ναι λοιπόν, για εμένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν ούτε αναβολικά ούτε πρωταθλητισμό ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για τη συμμετοχή, 'ευ αγωνίζεσαι', φιλία, ειρήνη και σε αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες",κατέληγε η έκθεσή του που μάγεψε στην κυριολεξία την κριτική επιτροπή και τον έστεψε Χρυσό "Ολυμπιονίκη"
"Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι, θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σε έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σε ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό", έγραψε στην αρχή της έκθεσής του ο 14χρονος.
"Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε, συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι να βλέπεις τη ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη με κρατούσε εκεί και συνέχιζα...".
Ο Μάριος περιγράφει, πώς με τη φαντασία του ταξίδεψε στην Αρχαία Ολυμπία, "στη μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες του 776 π.Χ.".
Στη συνέχεια, περιγράφει τον διάλογο που είχε με το ίνδαλμά του, το οποίο η φαντασία του ήθελε εκεί.
"Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος και σε ρώτησα τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά. 'Άκου μικρέ μου, αγωνίζομαι σημαίνει νικώ, να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας είναι ήδη μία μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα από το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και τη φιλαυτία σου. Και κάτι ακόμα. Νικώ σημαίνει αγαπώ. Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπο να αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθειά και τον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό που μου χαρίζει τη δυνατότητα να αγωνίζομαι και να νικώ".
"Ε ναι λοιπόν, για εμένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν ούτε αναβολικά ούτε πρωταθλητισμό ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για τη συμμετοχή, 'ευ αγωνίζεσαι', φιλία, ειρήνη και σε αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες",κατέληγε η έκθεσή του που μάγεψε στην κυριολεξία την κριτική επιτροπή και τον έστεψε Χρυσό "Ολυμπιονίκη"
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου