Αναγνώστης: Η πορεία για την τιμή των όπλων και των συνδικάτων!

Συμμετείχα κι εγώ όπως χιλιάδες κόσμος στη χτεσινή (26-9-2012)πορεία. Δύναμη να φωνάξω δεν είχα. Αυτό διαπίστωσα και για τους περισσότερους. Το ηθικό ήταν πεσμένο. Όλοι ξέραμε ότι ήταν χωρίς νόημα. Βιώσαμε και άλλες πορείες με περισσότερο παλμό πριν τις εκλογές.Τότε ακόμα υπήρχε η σπίθα τη ελπίδας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Αλλά τελικά και τότε τα μέτρα πέρασαν και δεν ίδρωσαν τα αυτιά των κυβερνόντων μας. Μετά ήρθαν και οι εκλογές και θριάμβευσε αυτή η κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του συστήματος δημοκρατία!!!

Τώρα λοιπόν με νέα μέτρα ενόψει με δεδομένη την νωπή λαϊκή εντολή τι να ελπίζουμε; Νομίζω ότι χθες η πορεία ήταν για την τιμή των όπλων και των συνδικάτων. Περιχαρείς οι συνδικαλιστές μας έβγαιναν στα ραδιόφωνα και...

βαυκαλιζόταν για την μεγαλύτερη πορεία που είδε ποτέ το Ηράκλειο!!! Εύγε!!! Άξιος ο μισθός σας! Από σήμερα μέσα τα κεφάλια. Κάναμε τη βόλτα μας στους κεντρικούς δρόμους παρέα με πρώην αντινομάρχες, πρώην δημάρχους κ.α του πολιτικού συρφετού που μας έφερε ως εδώ οι οποίοι είχαν το θράσος να είναι μέσα στην πορεία λες και ήρθαν από τον Άρη!!! Λες και δεν συνέβαλαν σ αυτή την κατάσταση με την στάση τους τόσα χρόνια!!! Έλεος ρε παιδιά!!! Πώς δεν ήρθε κανένας Κεγκέρογλου , Παρασύρης, η Σκραφνάκη να μας συμπαρασταθούν! Αλλά μην ανησυχείτε. Στην επόμενη πορεία θα είναι μαζί μας. Θα μας συμπαραστέκονται.

Και σκεφτόμουν γιατί δεν ξεσπάμε; Πως τους δέχονται δίπλα μας αυτούς; Μάζεψα όλο μου το κουράγιο και φώναξα : “έξω οι Δημάρχοι από την πορεία”! Και κανείς δεν μου έδωσε σημασία. Ορισμένοι με κοιτούσαν παράξενα. Σίγουρα θα σκεφτόταν ποιος είναι αυτός ο μ... που τολμά να προσβάλει το Δήμαρχο του τάδε Δήμου; Σκέφτηκα να πάρω το μεγάφωνο να φωνάξω : “πως αντέχετε ρε; Μην καταπίνετε την οργή σας! Αφήστε την να ξεσπάσει”!  Αλλά δεν το έκανα. Δεν είχα την ψυχική δύναμη. Κάποιος τόλμησε να πετάξει μια πέτρα στο γραφείο του Κεφαλογιάννη και περίμενα να τον καταχειροκροτήσουν.Τίποτα. Μούγκα στη στρούγκα. Ο άνθρωπος αισθάνθηκε άβολα που τον κοιτούσαν όλοι παράξενα και μαζεύτηκε.

Και το κορυφαίο: Όταν φτάσαμε στην Αβέρωφ και ενώ περίμενα να πάμε μπροστά στην Περιφέρεια και να κάτσουμε έστω μια ώρα απέξω να τους δώσουμε κάποιο μήνυμα είδα με έκπληξη να μαζεύουν τα πανό. Μαζέψαμε και ‘μεις το δικό μας. “Γεια και στην άλλη με καλό” τους έλεγα αποσβολωμένος στην μέση του δρόμου. “Πάμε για καφέ ή γύρο” μου έλεγαν. “Όχι ευχαριστώ”, τους είπα χωμένος στις σκέψεις μου. Γέμισαν οι καφετέριες και τα σουβλατζίδικα. Η επανάσταση ανοίγει την όρεξη…Τι να πω…  Προφανώς μας εξάντλησαν οι κραυγές μας.

Κι όμως κάποιοι από αυτούς σκεφτόμουν αύριο μπορεί να είναι πρωτοσέλιδο γιατί αυτοκτόνησαν , γιατί συνελήφθησαν λόγω χρεών κτλ. Αλλά συμπεριφέρονται σαν να μην τρέχει τίποτα.Δεν αγανακτούν, δε σκουν; αναρωτιόμουν. Μέχρι που μου είπαν να κάνω στην άκρη να περάσει το αστικό!

Τελικά πηγαίνοντας για το σπίτι σκεφτόμουν ότι έχουν κάνει πολλή καλή δουλειά πάνω μας. Μας φύτεψαν το φόβο βαθειά μέσα στο υποσυνείδητο μας. Και ο φόβος φιλάει τα έρημα!!! Ένα μόνο πράγμα θα νικήσει το φόβο: η αυθόρμητη οργή. Όταν η αγανάκτηση μας δεν θα μπορεί να χωρέσει στα τυποποιημένα κατ’ εντολή των αφεντικών τους πανηγυράκια των συνδικαλιστών μας. Όταν ο θυμός δεν θα ελέγχεται πια και ξεχυθεί αυτούσιος.Τότε εύχομαι να μην είναι επί δικαίων και αδίκων και να μην στραφεί αδερφός εναντίον αδερφού. Φοβάμαι όμως ότι αυτό δεν ελέγχεται. Φοβάμαι ότι θα την πληρώσουν πάλι αυτοί που δεν φταίνε ενώ οι θύτες θα την βγάλουν καθαρή.

Δεν ξέρω τι θα επακολουθήσει. Ένα ξέρω: μην περιμένετε σωτήρες. Σκλάβος είναι αυτός που περιμένει να έρθουν να τον ελευθερώσουν. Η Λύση θα έρθει από την βάση όπως πάντα. Από τους λίγους και θα ακολουθήσουν και οι πολλοί. Ήδη η μαγιά υπάρχει. Θα φουσκώσει το ψωμί!!!

Γιαλιαδάκης Κωστής
Δημοτικός Υπάλληλος - Γεωπόνος