Το Φεστιβάλ του… Παιδιού που κρύβουμε όλοι μέσα μας (φωτογραφίες)!

…“Μαμά θα ξανάρθουμε κι αύριο;” με ρώτησε η μικρή μου σήμερα καθώς με όλο της τον ενθουσιασμό ζωγράφιζε πάνω στον…τοίχο με τις νερομπογιές λίγο μετά που είχαμε δει πως φτιάχνανε τις….Barbie του ‘50 (κατασκευή κούκλας) και λίγο πριν παρακολουθήσουμε τον Ποντικό και τη Θυγατέρα του στο θέατρο Σκιών στο Μουρέλο Αρχανών. Η 2η και τελευταία μέρα του 1ου Φεστιβάλ Παιδιού έλαβε χώρα σήμερα με την ίδια επιτυχία και την ίδια γλυκιά γεύση που μας άφησε και χτες! Με οργάνωση και πολύ καλή διάθεση οι εθελοντές/συντελεστές του Φεστιβάλ μας κατατόπισαν για τις διάφορες δραστηριότητες που μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε και σήμερα. Υπήρχε κατιτίς για τον καθένα, για την κάθε ηλικία και την κάθε όρεξη.

Εμείς, χορέψαμε και γυμναστήκαμε σε πολύ beat ρυθμούς αρχικά, παίξαμε μουσικές καρέκλες, παρακολουθήσαμε κατασκευή κούκλας, δουλέψαμε και...

γίναμε ‘γουρουνάκια’ με πηλό και χώμα, μάθαμε πως μερικά  κουτάκια μπουκαλιών και τενεκέδων με χαλικάκι μέσα μπορούν να γίνουν μουσικά όργανα και να δημιουργήσουν ρυθμό και μουσική, ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια με το θέατρο σκιών που στήθηκε στη γειτονιά του Μουρέλου με τη μυρωδιά του βασιλικού από τις γλάστρες και το γκλινκ γκλινκ από τα κομπολόγια των θαμώνων των καφενείων να μας μεταφέρουν σε εικόνες παλιές.

Σκεφτόμουνα πως το φεστιβάλ αυτό ήταν όντως παιδιού, του παιδιού που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Του παιδιού που όλοι μας έχουμε ξεχάσει γιατί πλέον τρέχουμε ασταμάτητα για να τα βγάλουμε πέρα και να σιγουρευτούμε ότι δε θα λείψει τίποτα στα δικά μας παιδιά. Σκεφτόμουνα ότι πάντα τις στιγμές του μεγάλου αγώνα, τη στιγμή της μεγάλης παρακμής, αγωνίας και δοκιμασίας η ικανότητα της ανθρώπινης ψυχής μπορεί να λάμψει και να παράγει θαυμαστά αποτελέσματα αποδεικνύοντας τις αντοχές και τις ικανότητες της κάθε κοινωνίας. Οι Έλληνες μεγαλουργούν πάντα στα δύσκολα. Το φεστιβάλ αυτό σαν ιδέα και σαν εκτέλεση είναι ζωντανή απόδειξη ότι οι Έλληνες έχουν ψυχή και την προσφέρουν γενναιόδωρα και μεγαλόψυχα στο συνάνθρωπό τους εθελοντικά, την κερνάνε βρε αδερφέ και παίρνουν χαρά μέσα από αυτό. Χωρίς να περιμένουν DEUTSCHE MARK ή Euros ως αντάλλαγμα!!!

Μπράβο σε όλους που έβαλαν την ψυχή τους σε αυτό!

“Αύριο δε θά ‘ρθουμε στο Φεστιβάλ χαρά μου” είπα στη μικρή μου  “γιατί τελειώνει σήμερα αλλά πιστεύω πως του χρόνου θα ξαναγίνει και θά ‘μαστε πάλι εδώ…”

Καληνύχτα λοιπόν και….του χρόνου παιδιά!!!

    

 

 ( Για την πρώτη μέρα του φεστιβάλ δείτε εδώ  )