ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Νέο μισθολόγιο ναι, ενιαίο ναι, ισοπεδωτικό ΟΧΙ

image Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, στα κανάλια, στον ηλεκτρονικό τύπο αλλά και στον έντυπο, υπήρχε ως θέμα η περαιτέρω μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων από το 2011. Αυτό θα επιτευχθεί, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, με το ενιαίο μισθολόγιο, και σύμφωνα πάντα με το πρόγραμμα σταθερότητας, το οποίο προβλέπει περαιτέρω μείωση του μισθολογικού κόστους την επόμενη τριετία.
Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό, και έχει πολλές πλευρές.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή, τρεις υπάλληλοι που έχουν ακριβώς τα ίδια προσόντα και τα ίδια χρόνια υπηρεσίας, και υπηρετούν ο ένας σε δήμο, ο άλλος σε νομαρχία, και ο τρίτος σε Υπουργείο, έχουν και οι τρεις διαφορετικές αποδοχές. Αυτό φυσικά και δεν είναι δίκαιο, και πρέπει να αρθεί. Προσοχή όμως στο τι εννοούμε λέγοντας “ίδια προσόντα”… Δεν έχουν ίδια προσόντα π.χ. δυο υπάλληλοι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης οποιονδήποτε σχολών… Όπως και να το κάνουμε, κάποιοι επαγγελματικοί κλάδοι έχουν περισσότερα επαγγελματικά δικαιώματα από άλλους, και μεγαλύτερες ευθύνες.
Δεν μπορεί π.χ. ένας γιατρός να πληρώνεται το ίδιο με ένα μηχανικό. Αξιόλογοι κλάδοι και οι δύο, αλλά η δουλειά του γιατρού έχει άλλες ευθύνες, αφού έχει να κάνει άμεσα με ανθρώπινες ζωές. Δεν μπορεί όμως και ένας μηχανικός να πληρώνεται το ίδιο με ένα γεωπόνο. Και πάλι, αξιόλογοι κλάδοι και οι δύο, αλλά οι ευθύνες εντελώς διαφορετικές. Ο μηχανικός (Πολιτικός μηχανικός, αρχιτέκτονας, μηχανολόγος, ηλεκτρολόγος, κλπ) έχει και ποινική, αλλά και αστική ευθύνη για οτιδήποτε υπογράφει, είτε αυτό έχει να κάνει με κατασκευές κτηρίων και δημοσίων έργων και επιβλέψεις, είτε με αδειοδοτήσεις στις πολεοδομίες, είτε με μελέτες, είτε με επιτροπές. Παρόμοια παραδείγματα θα μπορούσα να φέρω και για άλλους επαγγελματικούς κλάδους. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει διαφοροποίηση στις αποδοχές ανά ΚΛΑΔΟ, και όχι ισοπέδωση..ΚΛΑΔΙΚΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ λοιπόν…Όλοι οι γιατροί με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας να π[πληρώνονται το ίδιο μεταξύ τους, όλοι οι δικηγόροι με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας να πληρώνονται το ίδιο, όλοι οι νοσηλευτές το ίδιο, κ.ο.κ., ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το που υπηρετούν. Αλλά όχι οι γιατροί το ίδιο με τους δικηγόρους, ούτε οι μηχανικοί το ίδιο με τους οικονομολόγους.
Η μισθολογική εξέλιξη δε των υπαλλήλων στο χρόνο, είναι για γέλια…κάθε δύο χρόνια, ένας υπάλληλος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ανεβαίνει ένα μισθολογικό κλιμάκιο, και παίρνει 15 ευρώ παραπάνω!! Αυτό κι αν πρέπει ν’ αλλάξει!! Αν θυμάμαι καλά, η σχέση εισαγωγικού - καταληκτικού κλιμακίου αυτή τη στιγμή είναι γύρω στο 1,25 με 1,4, ανάλογα με την κατηγορία εκπαίδευσης. Δηλαδή μπαίνεις με 800 ευρώ μισθό, και μετά από 35 χρόνια υπηρεσία, παίρνεις 1100!! Αυτή η σχέση θα πρέπει να διαμορφωθεί στο 1,8 με 2 το λιγότερο…
Όσον αφορά στις θέσεις ευθύνης, οι προϊστάμενοι τμημάτων, διευθυντές, γενικοί διευθυντές, απέχουν μόλις 50, 100, και 150 ευρώ αντίστοιχα από ένα απλό υπάλληλο ίδιων χρόνων υπηρεσίας, ενώ οι ευθύνες τους είναι εντελώς διαφορετικές!!! Δεν αξίζει σήμερα με τίποτα να είσαι διευθυντής, να έχεις την ευθύνη για μια ολόκληρη υπηρεσία, να υπογράφεις δεκάδες έγγραφα κάθε μέρα για δαπάνες χιλιάδων ευρώ, να κινδυνεύεις ανά πάσα ώρα και στιγμή να μπεις φυλακή, και να παίρνεις 100 ευρώ παραπάνω..Το επίδομα θέσης πρέπει ν’ αυξηθεί και μάλιστα κατά πολύ, αν θέλουν οι διευθυντές και οι προϊστάμενοι να έχουν ζήλο στη δουλειά τους…
Να αλλάξει λοιπόν το μισθολόγιο στο δημόσιο. Αυτό νομίζω θέλουν και οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι. Αλλά όχι ν’ αλλάξει με βάση το χαμηλότερο μισθό που υπάρχει σήμερα, αλλά με τις προϋποθέσεις που ανάπτυξα παραπάνω. Να γίνει ενιαίο, αλλά και κλαδικό ταυτόχρονα…και όχι ισοπεδωτικό.
Το μισθολογικό κόστος του δημόσιου τομέα μπορεί να μειωθεί, ή τουλάχιστον να μην αυξηθεί, με την αποφυγή μη άκρως απαραίτητων προσλήψεων. Το εισόδημα του δημοσίου υπαλλήλου έχει ήδη μειωθεί αρκετά, ενώ τα έξοδά του έχουν αυξηθεί. Εξαιτίας του σταθερού εισοδήματος που υπήρχε μέχρι σήμερα, πολλοί υπάλληλοι έχουν πάρει μεγάλα στεγαστικά δάνεια, τα οποία είχαν κανονίσει ν’ αποπληρώσουν ανάλογα με τις αποδοχές που λάμβαναν έως πέρυσι. Φέτος όμως, με το εισόδημά τους μειωμένο κατά μέσο όρο 20 % , τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ, και αρκετοί από αυτούς δεν τα βγάζουν πέρα. Αν μειωθούν κι άλλο οι αποδοχές, με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθεί ο δημόσιος υπάλληλος είτε στη διαφθορά (χρηματισμός) είτε στην καλύτερη περίπτωση στην παραοικονομία (θα κάνει δεύτερη δουλεία, με μη δηλωμένες αποδοχές), αφού οι τράπεζες και τα έξοδα δεν μπορούν να περιμένουν. Και αυτό θα είναι το χειρότερο για την Ελληνική οικονομία.
Τέλος, θα ήθελα για άλλη μια φορά να τονίσω, πως το πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας δεν είναι οι μισθοί του δημοσίου, οι οποίοι είναι ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΟ ΟΡΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ. Προβλήματα είναι η παραοικονομία, η διαφθορά, οι προμήθειες των νοσοκομείων, η εισφοροδιαφυγή, η φοροδιαφυγή. Βέβαια η κυβέρνηση μέσω των τηλεοπτικών καναλιών, αλλά και των ηλεκτρονικών μέσων που ελέγχει, επιχειρεί εδώ και καιρό την ανάδειξη του θέματος του Δημόσιου Τομέα ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας,  για να μπορεί εύκολα, έχοντας την αποδοχή μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης, να μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Η απογραφή όμως, που ήταν μέρος του σχεδίου αυτού, τους γύρισε μπούμερανγκ. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι 1.000.000 όπως διακήρυτταν κάθε ώρα και στιγμή, αλλά 768.000, συμπεριλαμβανομένων κληρικών και στρατιωτικών!!! Και η κοινή γνώμη έχει αρχίσει ν’ αλλάζει άποψη…
Ας κάνει κάτι η κυβέρνηση επιτέλους και με τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας.  Ας γίνει κάτι επιτέλους για τις προμήθειες των νοσοκομείων, ή των αμυντικών εξοπλισμών. Εκεί είναι το χοντρό χρήμα.. Ας πληρώσουν και λίγο φόρο οι επιχειρηματίες, που δηλώνουν από 1.000 έως 10.000 ευρώ το χρόνο εισόδημα, ενώ βγάζουν πολλαπλάσιο. Ας γίνει καμιά κατάσχεση στα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρήσεων που, ενώ παρακρατούν τις εισφορές από τους εργαζόμενους, δεν τις αποδίδουν στα υπό κατάρρευση ασφαλιστικά ταμεία. Και ας αφήσουν επιτέλους το δημόσιο υπάλληλο που θέλει να κάνει τη δουλειά του σωστά, να το πράξει, χωρίς να σκέφτεται συνεχώς τι άλλο θα υποστεί στο μέλλον…
Ο δημόσιος υπάλληλος ήδη πλήρωσε το χρέος του προς την πατρίδα, με μείωση των αποδοχών κατά 20% – 35% . Καιρός είναι να το κάνουν και κάποιοι άλλοι.. Και επιτέλους, ας πληρώσει και κάποιος από το σινάφι των πολιτικών που λεηλατούν το δημόσιο χρήμα 20 χρόνια τώρα. Αν όχι με φυλακή και κατάσχεση της περιουσίας του, έστω με δημόσια διαπόμπευση…Αυτό θα είναι τουλάχιστον μια ηθική ικανοποίηση, παρόλο που δε θα πληρώσει τη δόση του δανείου στο τέλος του μήνα…

2 σχόλια:

  1. Αν και συμφωνώ σε πολλά απο αυτά που αναφέρετε.. αναρωτιέμαι.. ειναι δυνατόν να θεωρείτε οτι ο νοσοκομιακός γιατρός ειναι δυνατόν να αμείβεται το ίδιο με εκείνον που εγκρίνει φάρμακα σε κάποιο ταμείο? Ειναι δυνατόν ο μηχανικός που στήνει μεγάλα αναπτυξιακά εργα να αμείβεται το ιδιο με τον μηχανικό ενός μικρου Δήμου ? Συχνά.. εκτός απο τις πολύ διαφορετικές συνθήκες και απαιτήσεις εργασίας.. σε πολλούς τομείς χρειάζεται συνεχής και εξειδικευμένη ενημέρωση και μάλιστα με προσωπικό κόπο και εξοδα για να ανταποκριθεί κάποιος στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις.. ενω αλλες περιπτώσεις αφορούν εργασία ρουτίνας. Πρέπει να αμείβονται το ίδιο? Λέμε ιση αμοιβή για ιδια προσόντα.. τί ενοείτε ακριβώς? Οτι πρίν 20 η 25 χρόνια απέκτησε ιδιο η ισότιμο τίτλο σπουδών? Φοβάμαι οτι οσο ισοπεδωτικό είναι ενα ενιαίο μισθολόγιο.. το ιδιο ισοπεδωτική είναι η αντίληψη οτι ολοι ανήκοντας σε εναν κλάδο.. παρέχουν την ίδια εργασία.. Οσον αφορά δε την κατηγοριοποίηση των επιστημονικών κλάδων.. φοβάμαι οτι δέν εχω λάθος να πιστεύω.. οτι ενας μηχανικός που ασχολείται επι παραδείγματι.. με αεροδρομιακό σχεδιασμό.. ο οποίος απαιτεί.. εκτός απο το γνωστικό αντικείμενο της ειδικότητάς του .. συνεχή ενημέρωση.. για την εξέλιξη του τομέα αερομεταφορών..μεχρι την μελέτη των τεχνικών χαρακτηριστικών των μελλοντικών αεροσκαφών.. και του οποίου η δουλειά εντάσεται σε εκείνες που δημιουργούν ανάπτυξη και βελτίωση ζωής.. έχει σημαντικότερη προσφορά απο τον γιατρό αφαλειας της εταιρίας η της υπηρεσίας του... οπως επίσης οτι η φροντίδα και η ευθύνη για την ανθρώπινη ζωή δεν εξίκνειται μόνον στην αμεσότητα της θεραπευτικής ιατρικής πράξης.. διότι έτσι ακυρώνετε τόσο την προληπτική ιατρική αλλα και οποιαδήποτε αλλη προληπτική η βελτιωτική της ζωής ενέργεια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε πολλά από αυτά που λές έχεις δίκιο, αλλά θεωρώ ότι αυτό που προτείνω είναι ο πιο "αξιοκρατικός" τρόπος που μπορεί να υπάρξει στο δημόσιο. Τουλάχιστον να αμοίβεσαι βάσει προσόντων, δηλαδή ανά κλάδο, κι όχι βάσει υπουργείου, δήμου, κλπ. Γιατί αν αρχίσουν να μπαίνουν κι άλλα κριτήρια, όπως είδος εργασίας, εξειδίκευση,κλπ, όλοι ξαφνικά θα "αποκτήσουν" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα χαρτιά που χρειάζονται για να αμοίβονται περισσότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή