Άλλος ένας μύθος για το μισθολογικό κόστος του δημοσίου καταρρίπτεται από την ίδια την κυβέρνηση!

Θυμάστε φυσικά όλοι τα λόγια των κυβερνητικών παραγόντων όταν ήθελαν με κάθε τρόπο να περικόψουν τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων: “Πάνω από 1.000.000 είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι” ! “Υπερτροφικός ο δημόσιος τομέας”!!! Ο μύθος αυτός όμως του υπερτροφικού δημοσίου καταρρίφθηκε με την απογραφή: 768.000 ήταν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι που απογράφησαν. Σε αυτούς περιλαμβάνονταν και οι κληρικοί, και οι στρατιωτικοί, αλλά και οι συμβασιούχοι κάθε είδους, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν σήμερα απολυθεί!

Για να προχωρήσει η κυβέρνηση τον Ιούνιο στο νέο, ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο, ανάθεσε μια μελέτη σε δύο εταιρίες. Το προσχέδιο της εν λόγω μελέτης που δημοσιοποιήθηκε την 1η Μαρτίου, είναι το τελειωτικό χτύπημα στην προπαγάνδα που έχει αναπτυχθεί τόσο καιρό και για το μέγεθος του δημόσιου τομέα, αλλά και για το κόστος του.

Σύμφωνα λοιπόν με τη μελέτη που η ίδια η κυβέρνηση ανέθεσε:

• Το μέγεθος της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα συμβαδίζει με το αντίστοιχο μέγεθος των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών, ειδικά της ΕΕ.

• Η μισθολογική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ συμβαδίζει με την αντίστοιχη των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών (ειδικά της ΕΕ).

• Η μέση αμοιβή των απασχολούμενων στον Ελληνικό Δημόσιο τομέα είναι χαμηλότερη σε σχέση με τα μέσα ευρωπαϊκά μεγέθη.

Όχι μόνο δεν αμείβονται ακριβά οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι, άλλα η αμοιβή τους είναι χαμηλότερη από το μέσο όρο της Ευρώπης! Διαψεύστηκαν για άλλη μια φορά όλοι όσοι έλεγαν τόσο καιρό το αντίθετο!!

Το θέμα με το δημόσιο τομέα λοιπόν δεν είναι οικονομικό, και ας σταματήσουν έστω και τώρα να το παρουσιάζουν έτσι. Απλά για την κυβέρνηση το μισθολόγιο του δημόσιου τομέα ήταν, και δυστυχώς είναι και σήμερα, η εύκολη λύση εξοικονόμησης πόρων. Και με την προπαγάνδα κατάφερε σε ένα μεγάλο βαθμό να έχει με το μέρος της μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. 

Το θέμα στο δημόσιο τομέα είναι η παραγωγικότητα. Μια παραγωγικότητα που πρέπει να αυξηθεί. Γιατί, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, ο δημόσιος τομέας θα είναι οδηγός για την έξοδο από την κρίση, αφού μέσα από τις δημόσιες υπηρεσίες γίνεται η εφαρμογή των όποιων νόμων και διατάξεων για την ανάπτυξη, τη φορολογία, την υγεία, την παιδεία. Από το δημόσιο τομέα περνάνε και τα περισσότερα θέματα του ιδιωτικού τομέα.

Η αύξηση της παραγωγικότητας στο δημόσιο είναι σαφώς και θέμα των ίδιων των υπαλλήλων. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, όσοι δεν το έχουν κάνει, ότι πρέπει να δουλέψουν για τα χρήματα που με δυσκολία το κράτος τους πληρώνει. Δεν είναι όμως θέμα μόνο των υπαλλήλων. Είναι και θέμα οργάνωσης, στελέχωσης, αλλά και διοίκησης.

Σίγουρα πάντως δε θα επιτευχθεί όταν ο υπάλληλος υποαμείβεται, και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις προς τρίτους, αλλά και προς το ίδιο το κράτος. Όπως και δε θα επιτευχθεί όσο ο δημόσιος τομέας παραμένει το όχημα με το οποίο κάθε πολιτικός επιτυγχάνει την εκλογή του στα δημαρχιακά, περιφερειακά ή βουλευτικά αξιώματα.