ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

They live…

image Κι όμως, τα σημάδια υπήρχαν. Γονείς  δήλωσαν δημόσια ότι τα παιδιά τους πηγαίνουν το μεσημέρι στο σπίτι και τους αναφέρουν ότι κάποιοι συμμαθητές τους δεν έχουν ούτε κολατσιό μαζί τους ή χρήματα να αγοράσουν κάτι από το κυλικείο. Παρόλα αυτά, το παιδάκι λιποθύμησε από ασιτία… Και η άνεργη, χωρισμένη μητέρα του παραδέχτηκε ότι είχε να φάει 2 μέρες. Και αυτό, και τα 3 επίσης ανήλικα αδέρφια του.

Το περιστατικό που συνέβη σε σχολείο των δυτικών συνοικιών του Ηρακλείου έχει προβληματίσει όχι μόνο ολόκληρο το Ηράκλειο, αλλά και την Ελλάδα. Κι αν  τα παρόμοια περιστατικά που πριν μερικούς μήνες είχαν “διαρρεύσει” στα μέσα ενημέρωσης για σχολεία της Αθήνας, αλλά τελικά δεν επιβεβαιώθηκαν επίσημα, το συγκεκριμένο είναι πέρα για πέρα πραγματικό. Κι έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που όλοι υποψιαζόμαστε και αυτό που όλες οι μελέτες δείχνουν: ότι ολοένα και περισσότεροι Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Την ίδια στιγμή, κοινωνικές παροχές και επιδόματα περικόπτονται.

Κι αν η τοπική κοινωνία δεν πρόλαβε το συγκεκριμένο περιστατικό, δε νομίζω ότι μπορεί κανείς να της ρίξει φταίξιμο. Όλοι υποψιαζόμαστε διάφορά, αλλά δεν τα σπουδαιολογούμε. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι έχουμε φτάσει τόσο χαμηλά. Κι όμως. Μπορεί να μην έχουμε πιάσει ακόμα πάτο, αλλά είμαστε πολύ χαμηλά. Και άνθρωποι που δεν έχουν στην κυριολεξία να φάνε, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.

Οι πολιτικοί μας δείχνουν να είναι σε άλλο κόσμο. Έχουν από καιρό χάσει την επαφή τους με την κοινωνία. Ας μη κάνουμε το ίδιο κι εμείς. Ας κοιτάξουμε γύρω μας προσεκτικά. Υπάρχουν οικογένειες που πραγματικά χρειάζονται υποστήριξη. Ας ζωντανέψουμε και πάλι την έννοια της “γειτονιάς”, που το ένα νοικοκυριό βοηθούσε το άλλο. Που πάντα περίσσευε ένα πιάτο φαϊ για το “μουσαφίρη”. Μπορεί σήμερα να μην έχουμε μεγάλη οικονομική άνεση, αλλά τουλάχιστον τις μισές μέρες της εβδομάδας οι περισσότεροι από εμάς πετάμε τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό, και κατά καιρούς μια τσάντα γεμάτη ρούχα.  Ας φροντίσουμε αυτά να πάνε σε κάποιους που τα έχουν ανάγκη. Και υπάρχουν πολλοί…

Κι ας μάθουμε στα παιδιά μας όσο είναι ακόμα μικρά ότι αν ένα παιδάκι στο σχολείο δεν έχει κολατσιό, μοιραζόμαστε το δικό μας... Θα είναι το σημαντικότερο μάθημα της ζωής τους…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου