«Αρπαχτή», ή αλλιώς one night stand. Eίναι όντως η σχέση του σήμερα;

                                                        Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Ο καιρός της Μπελ Επόκ ως γνωστόν έχει περάσει ανεπιστρεπτί  στο περιθώριο δίχως αυτό φυσικά να σημαίνει ότι  ανεπιστρεπτί έχει περάσει και το ανθρώπινο συναίσθημα. Ας μην είμαστε υπερβολικοί…

Κατά το πλείστον όμως οι σημερινές σχέσεις,  και μιλάμε για  ερωτικές σχέσεις ασφαλώς, όχι μόνο δεν έχουν ουδεμία ομοιότητα  με τις ηρωίδες και τους ήρωες των μυθιστορημάτων του Εμίλ Ζολά ( ενός από τους πλέον χαρακτηριστικούς συγγραφείς της ως άνω εποχής) που ακολουθούσαν το ερωτικό, ή αλλιώς πως το βασικό ένστικτο τους έως ταφόπετρας, αλλά αντίθετα  ομοιάζουν, συχνά έως ακραίου βαθμού,  με το πνεύμα της εποχής τους.

Σχέσεις της πλάκας,  στεγνές,  χαλαρές, δίχως ίχνος συναισθήματος και ευθύνης εκατέρωθεν, αλλά προπάντων σχέσεις  βιαστικές, ακριβώς σαν την εποχή μας..

«Αρπαχτές» μιας βραδιάς δηλαδή που καθορίζονται από ένα βασικό ένστικτο εντελώς μεταλλαγμένο από αυτό  της αρχής του προηγούμενου αιώνα και οι οποίες σαφώς   συντελούνται με ένα ερωτικό σύντροφο επίσης της βραδιάς που η πρώτη αχτίδα του ήλιου  διαλύει τη θέρμη  της παρουσίας του  λες για  να μην προλάβει ποτέ  η ψυχή να ζεσταθεί παραμένοντας έτσι στο πολικό ψύχος του ασυναισθηματισμού που εκούσια  ή ακούσια έχει επιλέξει…

Οι «αρπαχτές» λοιπόν,  ή πιο σύγχρονα τα "one night stand" μόδα ή έστω ανάγκη  προφύλαξης του εαυτού μας μπρος στο  ρεύμα της  καταναλωτικής όσο και βιαστικής  εποχής που διανύουμε, είναι πλέον  γεγονός  δεδομένο από κάποιους που δηλώνουν μάλιστα  φανατικοί οπαδοί τους.

Εξηγούν μάλιστα  και προασπίζονται τους λόγους για τους οποίους την ιδέα της «αρπαχτής» την έχουν μετατρέψει σε άποψη και τρόπο ζωής.   Επειδή όμως το τι ακριβώς κάνει ο καθένας μας  στο κρεβάτι του δεν ενδιαφέρει τον διπλανό του, τα «εν οίκω μη εν δήμο» δηλαδή, τα παρακάτω όλα τα αφήνω ασχολίαστα και στην κρίση του καθενός.