ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ;

Ένα κοινωνικό πείραμα που πραγματώθηκε στις 9 Μαΐου του 2010 στο Γιοχάνεσμπουργκ, αποτυπώνεται στο παρακάτω βίντεο. Πιθανότατα κάτι παρόμοιο να έχει συμβεί και σε σας…. ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.


Βλέπω αυτό το βίντεο και φαντάζομαι έχω την ίδια αντίδραση με τους περισσότερους από εσάς. Κουνάω το κεφάλι μου με αγανάκτηση και αποτροπιασμό που οι άνθρωποι στα γύρω διαμερίσματα παραπονιούνται για την μουσική ενώ παραμένουν εντελώς απαθείς και αδρανείς όταν ακούνε έναν τρομακτικό καβγά και θορύβους από χτυπήματα και κλάματα... μα για στάσου, εγώ τι θα έκανα στην ίδια περίπτωση...ουπς πιάνω τον εαυτό μου να διστάζει να δώσει την θαρραλέα απάντηση που θα ήθελα, πολύ πολύ πιθανόν να έκανα (ή μάλλον να μην έκανα) ακριβώς το ίδιο όπως εκείνοι οι γείτονες.
Η ενδοοικογενειακή βία (ψυχολογική ή σωματική) με δέκτες τις περισσότερες φορές τις γυναίκες (χωρίς αυτό να αποκλείει και το αντίστροφο) είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο κοινωνιολογικής μελέτης με πολλές διαστάσεις και παραμέτρους....
Οι λόγοι που τις περισσότερες φορές η κοινωνία παραμένει απλός θεατής σε τέτοιες καταστάσεις είναι η νοοτροπία ότι “το τι συμβαίνει μέσα σε ένα σπίτι είναι κάτι που δεν μας αφορά, δεν έχουμε το δικαίωμα να ανακατευτούμε”. Το περίεργο είναι ότι έρευνες έχουν δείξει ότι ακόμα και η αστυνομία αρκετές φορές, σε περιπτώσεις που έχει ειδοποιηθεί από γείτονες, τηρούν την ίδια στάση, εκτός και αν προκύψει κάτι πολύ σοβαρό (τραυματισμός ή ακόμα και θάνατος). Το 2ο παράδοξο είναι ότι σε περιπτώσεις που η αστυνομία ή άλλα άτομα έχουν προσπαθήσει να παρέμβουν η ανταπόκριση από τους εμπλεκόμενους (θύτη ΚΑΙ θύμα) είναι κοινή και αποστομωτική: "Δεν σας αφορά, μην ανακατεύεστε"!! Ίσως αυτός να είναι ένας από τους λόγους που η αντίδραση των περισσοτέρων από εμάς είναι η ...αδράνεια!!
Βέβαια δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι παράγοντες όπως ο φόβος μπορεί να επηρεάζει την στάση μας. Λίγοι είναι εκείνοι πλέον που θέλουν να χαρακτηριστούν “ήρωες” και τολμούν να θέσουν τον εαυτό τους σε φυσικό κίνδυνο που η σωματική βία εμπλεκόμενοι σε ένα βίαιο επεισόδιο. Αδιαφορία; Κακή νοοτροπία; Φόβος; Ίσως ένα από αυτά ή όλα μαζί να είναι οι βασικοί παράγοντες που διαμορφώνουν την στάση μας, αφήνοντας ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο να παραμένει ανεξέλεγκτο με τον αριθμό των θυμάτων ολοένα να αυξάνεται.
Η βία είναι βία σε όποιο χώρο και αν λαμβάνει χώρα και αφορά όλους μας! Η νοοτροπία χρόνων είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει όμως αν αρχίσουμε να ευαισθητοποιούμαστε ή απλά να νοιαζόμαστε λίγο παραπάνω για το τι συμβαίνει άμεσα γύρω μας τότε τα πράγματα ίσως αρχίζουν να αλλάζουν. Γιατί ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ! Το θύμα αύριο μπορεί να είναι το παιδί μας, η/ο αδελφή/φός μας, γιατί όχι εμείς οι ίδιοι;
Και βέβαια αν προετοιμάσουμε την μαγιά, τα παιδιά μας, παρέχοντας τους παιδεία και σωστές αντιλήψεις για την στάση μας σε μια υγιή κοινωνία που ο θύτης πρέπει να τιμωρείται όπου και να βρίσκεται και το θύμα θα πρέπει να προστατεύεται, τότε ίσως βάλουμε ένα λιθαράκι στο χτίσιμο μιας καλύτερης και πιο ανθρώπινης κοινωνίας.

1 σχόλιο: