“Το 80% των δυσκολότερων αποφάσεων έχει ήδη ληφθεί, ωστόσο υπάρχουν ακόμα τομείς που πρέπει να αλλάξουν”, δήλωσε χθες ο Πρωθυπουργός από το Ελσίνκι μετά τη συνάντησή του με τη Φινλανδή ομόλογό του.
Λέτε; Λέτε να είναι έτσι; Ή απλά προσπαθεί να μας παρηγορήσει, και να μας δώσει θάρρος και υπομονή για τη συνέχεια; Μάλλον το δεύτερο…
Βέβαια στη συνέχεια είπε ότι απομένουν πολλά να γίνουν. Δεν αναφέρθηκε όμως σε “φοροεισπρακτικά” μέτρα: “Θέλουμε πλήρη διαφάνεια, θέλουμε ηλεκτρονική διακυβέρνηση, θέλουμε καλύτερη διοίκηση στο Δημόσιο. Θέλουμε να αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία, να προσελκύσουμε επενδύσεις, να προχωρήσουμε σε ιδιωτικοποιήσεις, που θα συμβάλλουν στη μείωση του χρέους και στην ενίσχυση της ανάπτυξης», τόνισε ο Γ. Παπανδρέου. Είπε ακόμη ότι στο εκπαιδευτικό σύστημα, στη γεωργία, στον τουρισμό και στην πράσινη ενέργεια υπάρχουν πολλές ανεκμετάλλευτες δυνατότητες.
Συμφωνώ επί της αρχής σε όλα τα παραπάνω. Άλλωστε η θεωρία σαφώς είναι ευκολότερη από την πράξη. Η εξειδίκευση του τρόπου με τον οποίο θα επιτύχει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση τους στόχους αυτούς είναι που με ανησυχεί.
Για να εστιάσω όμως στο οικονομικό κομμάτι, θα πω ότι αυτό το 80% έχει οδηγήσει παραπάνω από τους μισούς Έλληνες να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, και αυτό με τα επίσημα στοιχεία. Η πραγματικότητα σαφώς είναι χειρότερη. Φαντάζεστε τί θα γίνει αν στο 20% που απομένει σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, υπάρξει περεταίρω μείωση μισθών και συντάξεων και νέα αύξηση φόρων;
Η εξής εικόνα μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας τη δήλωση αυτή του πρωθυπουργού:
Ανεβαίνεις σ’ ένα βουνό, από ένα χωματένιο, στενό δρόμο που υπάρχει. Κάτω από το δρόμο υπάρχει γκρεμός . Βαδίζεις αργά, στη μέση του δρόμου, αλλά με ασφάλεια. Κι εκεί που πηγαίνεις, έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση με ταχύτητα τρία καλά, καινούρια, τετρακίνητα οχήματα (Τρόικα). Πίσω τους ακολουθεί ασθμαίνοντας κι ένα σαραβαλάκι (κυβέρνηση). Τα οχήματα αυτά, σε αναγκάζουν να πας στην άκρη για να περάσουν, και να περπατήσεις για κάποιο διάστημα στο χείλος του γκρεμού (με το 80% των μέτρων που έχουν λάβει μέχρι σήμερα). Κι εκεί που βλέπεις ότι τα 3 οχήματα έχουν περάσει, και μόλις περάσει και το σαραβαλάκι, θα ξαναπάς στη μέση του δρόμου, κατεβαίνει από το τελευταίο ο συνοδηγός (Παπακωνσταντίνου), σου ρίχνει μια σπρωξιά (με το 20% των μέτρων που απομένουν), και σε ρίχνει στο γκρεμό!! Αλλά το σαραβαλάκι συνεχίζει κανονικά, ασθμαίνοντας πάντα, να ακολουθεί τα τρία γρήγορα, καινούρια οχήματα!!
Βαδίζουμε που βαδίζουμε λοιπόν στο χείλος του γκρεμού. Αν θελήσει ο συνοδηγός να μας γκρεμίσει και από κάτω, ας τον πετάξουμε καλύτερα εμείς στον γκρεμό… Και ας προσπαθήσουμε να επανέλθουμε σιγά σιγά στη μέση του δρόμου με τις δικές μας δυνάμεις, μήπως κάποια στιγμή φτάσουμε και στην κορυφή του βουνού…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου