Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την ελλιπή επίσημη ενημέρωση των πολιτών σχετικά με τη μελλοντική διάθεση και χρήση των χώρων στο κτίριο Αχτάρικα, πολλοί Ηρακλειώτες (ανάμεσά τους κι εγώ) διατυπώνουν αγωνιώδη ερωτήματα για την τύχη που επιφυλάσσεται στη Βικελαία Βιβλιοθήκη. Ερωτήματα καίρια, στα οποία πρέπει να δοθούν οπωσδήποτε οι αναγκαίες απαντήσεις από τα αρμόδια χείλη, με σαφήνεια και χωρίς χρονοτριβή, ώστε να τελειώνουμε μ’ αυτό το ζήτημα και να μας μείνει καιρός να βρούμε απαντήσεις και σε ένα άλλο ερώτημα, εξίσου σημαντικό: Πώς θα αξιοποιήσουμε (ο πληθυντικός περιλαμβάνει όλους μας) τη Βικελαία - και ως χώρο και ως περιεχόμενο - προς όφελος του αναγνωστικού κοινού και ιδίως των νέων;
«Ο μόνος τρόπος να συμμετέχουμε στις γνώσεις και τις εμπειρίες που συσσωρεύτηκαν από τις προηγούμενες γενιές και να γίνουμε έτσι καλλιεργημένοι άνθρωποι, είναι η ανάγνωση. Τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει». Αυτά τα λόγια του κορυφαίου Γάλλου διανοούμενου Αντρέ Μωρουά, από την έκδοση της ΟΥΝΕΣΚΟ με τίτλο «Η Δημόσια Βιβλιοθήκη και η αποστολή της» , έρχονται στο νου μου κάθε φορά που γίνεται λόγος για βιβλία και βιβλιοθήκες. Έρχονται και τώρα, που μιλούμε πάλι -όπως το 1960- για το αβέβαιο μέλλον της Βικελαίας.
Είναι χρέος όλων μας να δώσουμε στους θησαυρούς της Βικελαίας τον αρχοντικό τόπο που τους ταιριάζει. Αλλά είναι εξίσου χρέος όλων εμάς να της δώσουμε τους αναγνώστες που της αξίζουν. Το δεύτερο είναι πολύ πιο δύσκολο από το πρώτο. Γιατί δεν κανονίζεται με αποφάσεις της Δημοτικής Αρχής, αν και επηρεάζεται σημαντικά από αυτές.
Εξηγούμαι: Σε μια πόλη σαν το Ηράκλειο, με έντονο εμπορικό και επιχειρηματικό χαρακτήρα, με οικονομικές δραστηριότητες που σχετίζονται κυρίως με το υλική πλευρά του «ευ ζήν», σε μια πόλη όπου τα βιβλιοπωλεία είναι ασυγκρίτως λιγότερα από τις ταβέρνες, σε μια πόλη όπου οι επιχειρηματίες δε ρισκάρουν να επενδύσουν σε μια σύγχρονη θεατρική στέγη (για να περιοριστώ μόνο σ’ αυτά), είναι δύσκολο να βρεθούν όσοι αναγνώστες αξίζουν στους θησαυρούς της Δημόσιας Βιβλιοθήκη της πόλης τους. Πολύ περισσότερο σήμερα που η τηλεόραση και το διαδίκτυο έχουν γίνει οι κύριες πηγές πληροφόρησης (και παραπληροφόρησης, ορισμένες φορές), ιδίως για τους νέους.
Το να κάνεις έναν νέο να αφήσει την καρέκλα του (και το φρέντο του) στο Ίντερνετ Καφέ και να σε ακολουθήσει στη Δημόσια Βιβλιοθήκη είναι, πιστεύω, από τα πιο δύσκολα πράγματα σήμερα. Αλλά μήπως εδώ ακριβώς είναι το κλειδί που ψάχνουμε;
Η πρότασή μου είναι η εξής: Να δοθούν στη Βικελαία όλες οι υλικές προϋποθέσεις που χρειάζεται μια σύγχρονη δημόσια βιβλιοθήκη ώστε να γίνει ένας μοντέρνος τόπος μάθησης, έρευνας και συζήτησης, ικανός να προσελκύσει τη νεολαία μας. Αν στο σκοπό αυτό πρέπει να θυσιαστεί ένας χώρος για ένα καφενείο νέων, ας γίνει. Το μόνο πρόβλημα είναι πως πρέπει να δοθεί και ένας ανάλογος χώρος στους λιγότερο νέους … για να μη ζηλεύουν. Φυσικά τόσο η μορφή όσο και οι χρήσεις αλλά και το προσωπικό αυτών των χώρων θα πρέπει να έχουν άμεση σχέση με τον πνευματικό χαρακτήρα της Βικελαίας: Στόχος είναι να προσελκύσουμε τους νέους στη Βικελαία κι όχι να προστεθεί ένας ακόμη εμπορικός χώρος δημόσιας τέρψης και ευωχίας στο κέντρο της πόλης ∙ η Πλατεία των Λεόντων έχει δόξα τω Θεώ αρκετούς, και μάλιστα ευφήμως γνωστούς. (Προσωπικά τους τιμώ, ιδίως όταν έχω να περιποιηθώ κάποιον ξένο φίλο.)
Οι χώροι και οι εγκαταστάσεις είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να αξιοποιηθούν οι θησαυροί της Βικελαίας. Ο μοντέρνος χαρακτήρας τους είναι ένα αναγκαίο και θεμιτό δέλεαρ. Κι ίσως χρειαστούν κι άλλα, που θα τα προτείνουν άλλοι. Όμως, σε κάθε περίπτωση, ο καταλυτικός παράγοντας θα είναι το παράδειγμα όλων εμάς που αγωνιούμε για την τύχη της Βικελαίας.
Αν θέλουμε να δώσουμε αξία στη Βιβλιοθήκη της πόλης μας, ας αρχίσουμε εμείς οι ίδιοι να γεμίζουμε το αναγνωστήριό της. Τη Δευτέρα κιόλας. Κι όσοι έχουμε παιδιά ας τα πάρουμε μαζί μας. Τους έχουμε δώσει τα πάντα - τους το οφείλουμε κι αυτό. Κυρίως αυτό.
Υ.Γ. Μακάρι σύντομα να δυσκολεύομαι να βρίσκω θέση στο Αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης μας.
Βασίλης Ορφανός Μέλος της Αναγνωστικής Λέσχης «ΙΤΑΝΟΣ»
πηγή: cretalive.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου