Περί δημοσίου και ιδιωτικού τομέα…

Γράφει ο Alanis Alitampourakis

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τον Ελληνικό δημόσιο τομέα, αλλά δυστυχώς πουθενά δεν έχω δει μια ανάλυση που να δείχνει ολοκληρωμένα τι συμβαίνει. Τα στοιχεία παρουσιάζονται εσκεμμένα νομίζω όπως βολεύουν. Εν συντομία λοιπόν αναφέρω: Η Ελλάδα ξοδεύει 0.2% λιγότερο σε σχέση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο για τον Δημόσιο Τομέα (OECD 2010 10.6% vs 10.8% του Α.Ε.Π. αν θυμάμαι καλά) κ. Καπιταλιστή μου. ΑΛΛΑ το ελληνικό ΑΕΠ σε σχέση με το τι ξοδεύεται είναι χαμηλό κ. Σοσιαλιστή μου. Οι μισθοί μετά την είσοδο στην ΟΝΕ αυξήθηκαν περί το 30% η παραγωγή όμως όχι παρόλες τις εργατοώρες (περισσότερες από τον μ.ο. Ε.Ε.) που καταναλώνονται. Τα παραπάνω πιθανότατα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάποιοι αμείβονται χωρίς να αποδίδουν. Κάτι που αναμένεται να επαληθευτεί σύντομα από μια άλλη μελέτη του OECD που δείχνει ότι το κράτος έχει περισσότερες από 1000 γραμματείες και 3500 τμήματα εκ των οποίων το 33% έχει 0-1 άτομο (μυρίζει βόλεμα;) !!!

Το αξιοπερίεργο είναι ότι η κυβέρνηση προτίμησε την οριζόντια περικοπή δαπανών αντί τον εντοπισμό και βελτίωση των (πολλών και κομματικών) ατελειών δομής του κράτους.  Και να πεις ότι δεν υπήρχαν προτάσεις από ανθρώπους με διεθνή αναγνώριση και χωρίς κόστος;

Και το ακόμα πιο περίεργο είναι να συνεχίζουν φαινόμενα όπως αυτό, ή όπως πχ την άμεση κατάργηση θετικών διατάξεων. Για παράδειγμα στο σχέδιο Καλλικράτης δεν επιτρεπόταν ο Δήμαρχος να έχει συμβούλους μη απόφοιτους ανώτατης εκπαίδευσης αλλά σε ένα άλλο άσχετο νομοσχέδιο πέρασε τροπολογία που καταργούσε την οδηγία αυτή!

Τέλος δύο λόγια για τον Ελληνικό ιδιωτικό τομέα, είναι πρώτος στις οφειλές προς το κράτος στην Ε.Ε. και πληθώρα εταιριών βασίζουν το μεγαλύτερο μέρος του τζίρου τους στο ίδιο κράτος, οπότε ένα και το αυτό…