Πάμε σαν άλλοτε

Βλέπω τον Ευάγγελο Βενιζέλο στην τηλεόραση να είναι μεσ’ την καλή χαρά. Και γιατί να μην είναι άλλωστε; Δεν είναι λίγο βλέπετε να έχει το κόμμα του 12% και παρόλα αυτά να συμμετέχει στην κυβέρνηση, ασκώντας μάλιστα την ίδια πολιτική που το έφερε από το 40% στο 12%.

Τελικά αυτό είναι που μετράει. Να είσαι στα πράγματα. Αυτό άλλωστε ήταν η βασική επιδίωξη του παλαιού δικομματισμού. Όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, έκανε τα ρουσφέτια της ΝΔ, και ανάποδα. Νομίζεται ότι θα τα βάψει μαύρα π.χ. ο Καρχιμάκης στο Λασίθι; Αφού θα είναι παρόντας ο Πλακιωτάκης στη βουλή! Όλα τα αιτήματα θα διεκπεραιώνονται!  Το ίδιο θα κάνει και ο Μανώλης στο Ηράκλειο για τους Πασοκτζίδες φίλους του. Και η ζωή συνεχίζεται.

Σα να μην υπήρξαν ποτέ τα τελευταία 2 χρόνια. Σα να μη βγήκε ποτέ ο λαός στις πλατείες. Σα να μην ....

έγιναν οι εκλογές. Η κυβέρνηση θα είναι η ίδια ή σχεδόν η ίδια, με τη ΔΗΜΑΡ να έχει μπει αλλαγή στη θέση του ΛΑΟΣ. Και αυτό δυστυχώς με τη δική μας επικύρωση.

Τι τις θέλαμε λοιπόν τις εκλογές; Για εκτόνωση; Για κάλυψη; Αυτό που κάναμε είναι να νομιμοποιήσουμε το έγκλημα. Και είναι κατόρθωμα των 55+.

Οι άνω των 55 πρέπει να κοιτάξουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους στα μάτια και να τους εξηγήσουν. Να δικαιολογηθούν για το έγκλημα που μόλις διέπραξαν εις βάρος τους. Και το κομπόδεμα που νομίζουν ότι μόλις έσωσαν δε θα φτάσει ούτε για ένα χρόνο χαρτζιλίκι (άλλωστε ο Αντώνης και ο Βαγγέλης το έχουν ήδη βάλει στο μάτι).

Τους στέρησαν το δικαίωμα στην επιλογή, στην αλλαγή, στην ελπίδα. Είναι ότι χειρότερο μπορεί να κάνει κάποιος για το παιδί του.

Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν και πάλι. Μόνο που αυτή τη φορά δε μας αναγκάζουν να το δούμε. Πήγαμε από μόνοι μας, και θα πληρώσουμε και το τσουχτερό εισιτήριο.