Αλίμονο στη χώρα που κυβερνιέται με το φόβο

Έφτασε η μεγάλη μέρα. Πάμε για την κάλπη. Τέλος τα διλήμματα, οι αγορεύσεις, οι αναλύσεις, οι εκβιασμοί. Στο παραβάν μέσα είμαστε μόνο εμείς και η κάλπη. Ούτε ο Σαμαράς κι ο Τσίπρας, ούτε η Τρέμη με τον Πρετεντέρη, ούτε η Μέρκελ με τον Ολάντ. Εμείς και ο εαυτός μας. Και τα παιδιά μας…

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου μπήκα μέσα στο παραβάν με το γιο μου. Μικρό παιδάκι βλέπετε, οπότε μου το επέτρεψαν. Μάλιστα, έριξε ο ίδιος το φάκελο στην κάλπη. Έτσι, να μαθαίνει από τώρα ότι έχουμε υποχρέωση κι ευθύνη να ψηφίζουμε…

Με ευθύνη λοιπόν και σήμερα θα πάω στην κάλπη. Πάλι με το γιο μου, για να μου θυμίζει κάθε δευτερόλεπτο την ευθύνη που έχω απέναντί του. Χωρίς φόβο, αλλά με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Αλίμονο στη χώρα που κυβερνιέται με το φόβο. Αλίμονο σ’ αυτόν που βάζει το φόβο πάνω από την ελπίδα. Αυτό είναι σκλαβιά. Και ο Έλληνας τη σκλαβιά δε τη σηκώνει για πολύ.

Καλή ψήφο!