Θέλουμε τον πολίτη “ρουφιάνο” ;

Με δύο αλλαγές στο επίμαχο άρθρο 15, υπερψηφίστηκε χθες στη βουλή  το νομοσχέδιο για τα «εγκλήματα σχετικά με την υπηρεσία».  Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χάρης Καστανίδης, όρισε στο άρθρο 15 του νομοσχεδίου, πως οι υπόδικοι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξιχνίαση πράξεων διαφθοράς σε βάρος του Δημοσίου, από υπαλλήλους ή δικαστικούς λειτουργούς, ή ακόμα και κοινοβουλευτικά πρόσωπα, μπορούν να τύχουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης, εφόσον τα στοιχεία τους κατατεθούν μέχρι την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης που τους αφορά, ενώ πλέον αποκλείεται γι’ αυτούς η δυνατότητα απαλλαγής από την δίωξη, αλλά εξασφαλίζεται η μειωμένη ποινή.*

Όπως έγραψα και σε χθεσινή ανάρτηση, θεωρώ θετικό βήμα την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου. Θέλω όμως σήμερα να σταθώ στο συγκεκριμένο άρθρο (15)..

Για άλλη μια φορά, το κράτος περιμένει από τον πολίτη (επιχειρηματία, υπόδικο, ή οποιονδήποτε) να κάνει τη δουλειά που αναλογεί στις ελεγκτικές υπηρεσίες. Δηλαδή για να αποκαλυφθούν κάποια σκάνδαλα και κάποιοι επίορκοι, είτε είναι βουλευτές είτε κρατικοί υπάλληλοι, πρέπει κάποιοι να κάνουν τους ρουφιάνους ; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος;

Γιατί δεν στελεχώνουν τις υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομίας κατάλληλα (π.χ. ΣΔΟΕ),ή να φτιάξουν καινούριες αν δεν τους κάνουν οι ήδη υπάρχουσες; Και , γιατί όχι, να δώσουν σε αυτούς τα κατάλληλα κίνητρα (και όχι στους υπόδικους), ώστε να κάνουν σωστούς και αμερόληπτους ελέγχους;

Αλλά και σε αυτό το θέμα, όπως και στο θέμα των αποδείξεων, πρέπει ο πολίτης να βγάλει το φίδι από την τρύπα…Ο πολίτης βέβαια θα πρέπει να είναι ενεργός, και να διασφαλίζει και αυτός με τον τρόπο του το δημόσιο συμφέρον. Αυτό όμως απέχει πολύ από το να “καρφώνει” αυτούς που ξέρει ότι παρανομούν.

Αυτό που μπορεί να κάνει όμως ο ενεργός πολίτης, είναι να σταματήσει να “λαδώνει” δημόσιους λειτουργούς (π.χ. εφόρους, γιατρούς , μηχανικούς ) προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο ίδιος.. Γιατί ο ίδιος είναι μετά που φωνάζει ότι το κράτος είναι διεφθαρμένο…

*πηγή: Καθημερινή