Ζητείται συναίνεση… εντός κυβέρνησης, εντός βουλής και εντός κοινωνίας!

Πολλά και από πολλούς έχουν ειπωθεί και γραφτεί τις τελευταίες ημέρες για το θέμα της συναίνεσης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, προκειμένου να προχωρήσει απρόσκοπτα η χρηματοδότηση της χώρας μας από την Τρόικα. Σοβαρό ασφαλώς θέμα, αλλά υπάρχει και ένα άλλο, σοβαρότερο: η συναίνεση μεταξύ μελών της κυβέρνησης!

Δε γίνεται ο υπουργός οικονομικών κατά την ομιλία του στο συνέδριο του Economist, και ενόψει συγχωνεύσεων πολλών οργανισμών του δημοσίου, να δηλώνει “ Όταν κλείνει ή συγχωνεύεται ένας δημόσιος οργανισμός μπορεί να υπάρξουν απολύσεις”, και την ίδια ημέρα (χτες) ο (αρμόδιος) υπουργός εσωτερικών να δηλώνει στη βουλή: "αυτή τη στιγμή δεν χρειάζεται να απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος είτε μόνιμου, είτε αορίστου χρόνου".

Αυτή η πολυφωνία εντός κυβέρνησης, που δεν παρουσιάστηκε μόλις χτες, είναι το πρώτο ζητούμενο για την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή, όσον αφορά το θέμα “συναίνεση”. Αφού καταφέρει να τη μετατρέψει σε μία φωνή που θα εκφράζει το σύνολο των υπουργών, τότε θα πρέπει να αναζητήσει και τη συναίνεση της αντιπολίτευσης.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το σίγουρο είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του Ελληνικού λαού θα ήθελε η πολιτική που χαράζεται αυτές τις δύσκολες για τη χώρα ώρες, να γίνεται με εθνικά και όχι κομματικά κριτήρια. Και να συμφωνεί με αυτήν και η ευρύτατη πλειοψηφία του κοινοβουλίου, αλλά κυρίως του λαού.  Γιατί τελικά, σημασία έχει ο ελληνικός λαός να συμφωνεί με τις αποφάσεις που λαμβάνει η εκάστοτε κυβέρνηση. Αυτό άλλωστε δεν εκλέχτηκαν να κάνουν οι βουλευτές όλων των κομμάτων; Να αντιπροσωπεύσουν τον ελληνικό λαό στο κοινοβούλιο, και να εκφράσουν τις απόψεις του.

Η κυβέρνηση λοιπόν, πέρα από τη συναίνεση μεταξύ των μελών της, αλλά και εντός του κοινοβουλίου, θα πρέπει να ψάξει και για συναίνεση εντός της κοινωνίας. Γιατί, αν δεν την έχει, ότι αποφάσεις και να λάβει, θα πέσουν στο κενό. Και το πιο τρανταχτό παράδειγμα που το αποδεικνύει αυτό, είναι η μεγάλη υστέρηση των εσόδων το πρώτο τετράμηνο του 2011.