Με αμηχανία όταν άκουσα χτες τον πρωθυπουργό να προαναγγέλλει δημοψήφισμα για τη νέα δανειακή σύμβαση. Δεν κατάλαβα καθόλου γιατί τώρα θυμήθηκε τη βούληση του λαού, για ένα θέμα που ήδη λήφθηκε απόφαση από τους αρχηγούς των Ευρωπαϊκών κρατών και το ΔΝΤ (και την κυβέρνηση θέλω να ελπίζω). Και ενώ ήδη έχει συναφθεί η πρώτη δανειακή σύμβαση, χωρίς να ερωτηθεί καν η βουλή , με την υπογραφή μόνο του τότε υπουργού οικονομικών κου Παπακωνσταντίνου!
Με έκπληξη, όταν αμέσως μετά την αναγγελία του δημοψηφίσματος βγήκαν στα κανάλια κυβερνητικοί βουλευτές να υποστηρίξουν την απόφαση αυτή του πρωθυπουργού. Την παράλογη αυτή απόφαση! Και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτή είναι η ύψιστη δημοκρατική διαδικασία! Αυτοί και να έλεγε ο Παπανδρέου ότι έπρεπε να πέσουμε όλοι από το γκρεμό, θα τσακώνονταν μεταξύ τους ποιος θα πέσει πρώτος, για να δείξουν την απόλυτη πίστη στον αρχηγό τους!
Τέλος, με ενθουσιασμό όταν έμαθα για την ανεξαρτητοποίηση της κας Αποστολάκη, την πρόθεση της κας Καϊλή να πράξει το ίδιο, αν δεν αποσυρθεί η πρόταση για δημοψήφισμα και δε συσταθεί κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, αλλά και τις φήμες ότι το ίδιο ζητούν και άλλοι βουλευτές , και θα το εκφράσουν τις επόμενες ώρες, ή στην ψηφοφορία για παροχή ή όχι ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση… Γιατί αυτό θα σημάνει το τέλος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μιας κυβέρνησης που χειρίστηκε με το χείριστο τρόπο από την πρώτη μέρα την ομολογουμένως κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, έριξε όλο το φορολογικό βάρος στα μικρομεσαία στρώματα, απαξίωσε κάθε δομή του κράτους και δεν προώθησε καμία μα καμία διαρθρωτική αλλαγή με γνώμονα την ποιοτική αναδιάρθρωση του κράτους αλλά και της κοινωνίας. Μοναδικό κριτήριο για όλα ήταν το οικονομικό κόστος, ή αν θέλετε το οικονομικό όφελος κάθε “μεταρρύθμισης” , που μόνο μεταρρύθμιση δεν ήταν…
Υπό το βάρος των τελευταίων εξελίξεων, τα αρνητικά δημοσιεύματα σχεδόν του συνόλου του διεθνούς τύπου για την απόφαση διενέργειας δημοψηφίσματος (που σημειωτέον έχει περίπου το ίδιο κόστος με τη διενέργεια εκλογών), την κατρακύλα όλων των χρηματιστηρίων, την εκτίναξη των spreads ακόμα και της Γαλλίας και την έκπληξη των περισσοτέρων ηγετών των χωρών της Ευρωζώνης, πιθανότατα ο κος Παπανδρέου να μας εκπλήξει και άλλο. Να προκηρύξει ο ίδιος εκλογές, παρόλο που έχει αμέτρητες φορές – ακόμα και χτες βράδυ – ότι δεν είναι στα σχέδιά του. Δε θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που αλλάζει γνώμη για ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Το ερώτημα είναι όμως τι γίνεται από εκεί και μετά. Γιατί, ενώ είναι σίγουρο και έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, άλλο τόσο αβέβαιο είναι ότι μπορεί να το κάνει μια κυβέρνηση Σαμαρά. Και αυτό το στηρίζω στο ότι με απλές προτάσεις όπως το Ζάππειο 1 και 2, που δεν έχουν λογιστική τεκμηρίωση, δεν πείθεται ούτε ο λαός, ούτε και η Τρόικα να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμά του. Και λέω η Τρόικα, γιατί είναι δεδομένο ότι θα κάνουμε πολλά χρόνια να βγούμε στις αγορές ως χώρα.
Αυτό λοιπόν που ο λαός και η χώρα χρειάζεται, αν τελικά όπως φαίνεται πάμε σε εκλογές, είναι ένα πρόγραμμα από κάθε κόμμα σε μορφή μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Ένα πρόγραμμα με κοστολογημένες όλες τις οικονομικές δράσεις ανά έτος και ανά τομέα της οικονομίας, για το διάστημα της επόμενης 4ετίας, το οποίο θα εγκρίνει ο λαός και θα εφαρμόσει απαρέγκλιτα η κυβέρνηση. Και ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με κοινωνικά, αξιοκρατικά, και οικονομικά κριτήρια. Καν θέλουν να το στηρίξουν οι Ευρωπαίοι, έχει καλώς. Αυτή θα είναι η πρόταση του Ελληνικού λαού προς την Ευρώπη. Αλλιώς ας τραβήξει ο καθένας το δρόμο του, με τις όποιες καταστροφικές συνέπειες και για τους δύο.
Με τις εκλογές δε, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δε θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση και ότι τα κόμματα της αριστεράς θα βγουν κοινοβουλευτικά ενισχυμένα. Θα κληθούν λοιπόν πιθανότατα και τα μικρά κόμματα να συμβάλουν στη μελλοντική κυβέρνηση. Και αυτό είναι καλό, και το επιθυμεί και ο ελληνικός λαός. Όμως θα πρέπει να έχουν εφαρμόσιμες και κοστολογημένες προτάσεις, και να αφήσουν για τα καλά πίσω τους την εκ του ασφαλούς αντιπολίτευση που έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Τέλος, η Ευρώπη θα πρέπει να στηρίξει ένα πρόγραμμα που θα έχει την αποδοχή του Ελληνικού λαού. Γιατί ο τελευταίος θα υποστεί τις στερήσεις που θα προκύψουν από την εφαρμογή του, ενώ ο πολίτης της Ευρώπης ναι μεν θα συμβάλλει οικονομικά, με το αζημίωτο δε.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου