Επαιτεία με εκμετάλλευση ανηλίκου, παρεμπόριο και … δημοτική αστυνομία!

Σήμερα, περπατώντας στο κέντρο του Ηρακλείου, και με διαφορά μερικών μόλις λεπτών, έγινα μάρτυρας δύο περιστατικών επέμβασης της δημοτικής αστυνομίας που θεωρώ ότι αξίζουν σχολιασμού:

Στη Λ. Δικαιοσύνης, απέναντι από τα δικαστήρια, και ενώ ο καιρός ήταν βροχερός, ήταν ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο ένας επαίτης.  Συνηθισμένη εικόνα θα μου πείτε. Το τραγικό όμως ήταν ότι αυτός ο άνθρωπος, είχε μαζί του ως “δόλωμα” για να εξυπηρετήσει το σκοπό του, ένα παιδί!

Οι δύο δημοτική αστυνομικοί που τον είδαν , τον σήκωσαν πάνω και του μίλησαν. Και απ’ ότι κατάλαβα, προσπάθησαν να εξακριβώσουν αν το παιδί είναι δικό του. Δεν είδαν βέβαια τα χαρτιά του, αλλά του έκαναν σύσταση να μην έχει το παιδί μαζί του και να μη ζητιανεύει, και μετά έφυγαν.  Ρώτησα την κοπέλα “τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; “Απλά τους κάνουμε σύσταση, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο”, μου απάντησε…

Προχωρώντας προς την πλατεία Ελευθερίας , έξω ακριβώς από το ξενοδοχείο Αστόρια, βλέπω να σταματάει ένα τζιπ της δημοτικής Αστυνομίας. Βγαίνουν έξω δύο παλληκάρια, και πιάνουν από το μπράτσο ένα αλλοδαπό (πιθανότατα Πακιστανό) που πουλούσε ομπρέλες. Αφού κατάσχεσαν τις ομπρέλες και τις έβαλαν στο τζιπ, τον οδήγησαν σε ένα λεωφορείο με αστυνομικούς που ήταν σταθμευμένο απέναντι από την πλατεία ελευθερίας, στην ανώνυμη οδό. Βέβαια οι αστυνομικοί ήταν εκεί τόση ώρα, έβλεπαν τον αλλοδαπό να πουλάει παράνομα ομπρέλες, και δεν έκαναν τίποτα. Και μάλλον με απροθυμία δέχτηκαν να τον παραλάβουν από τους δημοτικούς αστυνομικούς και να τον κρατήσουν στο λεωφορείο!

Πραγματικά είναι η πρώτη φορά που βλέπω μέσα σε λίγα μόλις λεπτά τη Δημοτική Αστυνομία του Ηρακλείου να ασχολείται με δύο ζητήματα που λαμβάνουν χώρα καθημερινά στην πόλη μας: την επαιτεία με εκμετάλλευση ανηλίκων και το παρεμπόριο! Φαινόμενα που και τα δύο έχουν παραγίνει πια στο Ηράκλειο!

Η καταπολέμηση του παρεμπορίου έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας, καθώς και το κράτος χάνει σημαντικά έσοδα από φόρους, και τα έσοδα των καταστημάτων μειώνονται με όποιες συνέπειες έχει αυτό στην οικονομία και στην αύξηση της ανεργίας. Και, μπορεί και οι αλλοδαποί που προωθούν παράνομα προϊόντα, που τις περισσότερες φορές είναι αμφιβόλου ποιότητας και ασφάλειας,  να αναζητούν και αυτοί το μεροκάματο, όμως δεν παύουν να παρανομούν εις βάρος των νόμιμων επιχειρηματιών. Και η συμβολή της δημοτικής αστυνομίας σε αυτό τον τομέα μπορεί αν είναι σημαντική, αρκεί να υπάρχει η ανάλογη πολιτική βούληση.

Όσον αφορά την εκμετάλλευση ανηλίκων, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά, αλλά και πιο πολύπλοκα. Σε κάθε βήμα, σε κάθε φανάρι, βλέπουμε και κάποιο παιδάκι να τραβιέται με το ζόρι από κάποιον ενήλικο που επαιτεί. Το φανάρι της Ικάρου έξω από τα MacDonald’s είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Και δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς απλά κουνάμε το κεφάλι μας στεναχωρημένοι, και τελικά αδιαφορούμε. Σύμφωνα με έρευνα, που διεξήγαγε το «Χαμόγελο του Παιδιού», 70% των παιδιών των φαναριών είναι προς «ενοικίαση», ενώ όταν δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν ικανοποιητικά χρηματικά ποσά, τιμωρούνται από τους προστάτες τους με ξύλο και εξαναγκασμό σε ολονύκτια εργασία. Κατά την ίδια έρευνα, παιδιά ηλικιών νηπιαγωγείου και δημοτικού ακούσια και βίαια «ρίχνονται στον δρόμο» και σε όλους τους κινδύνους που υπάρχουν, όπως δυσμενή καιρικά φαινόμενα, αλλά και σε κινδύνους από κάθε είδους χαρακτήρες ανθρώπων από τους οποίους θα ζητιανέψουν μερικά ευρώ. Και όποιος νομίζει ότι το φαινόμενο αυτό είναι αποκλειστικότητα “ξένων” , είναι γελασμένος! Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών (ΓΑΔΑ), η επαιτεία είναι σχεδόν το μόνο έγκλημα στο οποίο έχουν διπλασιαστεί τα ποσοστά κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, αγγίζοντας αύξηση της τάξης του 52%. Περισσότερα από 3.500 χιλιάδες παιδιά βρίσκονται σε αυτό το «σκοτεινό τούνελ» και από αυτά 11,5% είναι ελληνόπουλα, που οδηγούνται στην επαιτεία λόγω της κρίσης!

Δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι η λύση σε αυτό το πολύπλευρο πρόβλημα, που έχει να κάνει με τη φτώχεια, την εκμετάλλευση ανηλίκων, την επαιτεία, το δουλεμπόριο, την έλλειψη στέγης, την έλλειψη κοινωνικών δομών του κράτους και φυσικά την έλλειψη παιδείας. Όμως η εξάρθρωση των κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται ανήλικα παιδιά θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα των εισαγγελικών αρχών του Ηρακλείου και των άλλων πόλεων της χώρας μας, όπως και της αστυνομίας. Φυσικά όμως με  παράλληλη ενίσχυση των κοινωνικών δομών, ώστε αυτές να μπορούν να δεχτούν τα κακοποιημένα παιδιά, και να τους προσφέρουν την ελάχιστη προστασία.

Βέβαια, και η σημερινή παρέμβαση των δημοτικών αστυνομικών δεν είχε κανένα ουσιώδες αποτέλεσμα, εκτός του προς στιγμήν εκφοβισμού του άσπλαχνου αυτού πατέρα(;) που κουβαλούσε το παιδί στη βροχή και στους δρόμους για να ζητιανεύει. Και αυτό γιατί δεν είναι στις αρμοδιότητες της δημοτικής αστυνομίας  να καταπολεμήσει ούτε την επαιτεία, ούτε το δουλεμπόριο, ούτε την παραμέληση εποπτείας ανηλίκου. Ήταν απλά μια κίνηση από δύο νέα παιδιά, που ανθρώπινα νοιάστηκαν για το παιδάκι που είδαν ξαπλωμένο στο πεζοδρόμιο.

Σ’ ένα κράτος όμως που η παραμέληση εποπτείας ανηλίκου είναι πλημμέλημα, και οι ποινές για τους άσπλαχνους γονείς είναι σχεδόν μηδαμινές, καλό είναι να συμβάλλουμε όλοι με την καθημερινή μας συμπεριφορά στη μείωση παρόμοιων φαινομένων, είτε φοράμε στολή είτε όχι.