Και του χρόνου (;)!

 

Ο ήλιος έχει αρχίσει να πέφτει στο παλιό λιμάνι των Χανίων. Ο καλός μπαμπάς που κατάφερε (και) φέτος να πάει 5 μέρες τα παιδάκια του (και τη σύζυγο φυσικά) διακοπές να κάνουν κανένα μπανάκι μήπως και γλυτώσει καμιά επίσκεψη στο γιατρό το χειμώνα, παίρνει τη μεγάλη απόφαση: απόψε θα φάμε έξω!

Η οικογένεια κάθεται στην αγαπημένη της ψαροταβέρνα. Παραγγέλνει τη χωριάτική της, την τηγανιτή γαριδούλα της, την τηγανιτή πατάτα , λίγο γαύρο και μια φάβα. Και χύμα λευκό κρασάκι...

Όλα υπέροχα, πεντανόστιμα και φρέσκα. Τα παιδάκια ρίχνονται στις γαρίδες και τις πατάτες, και ο μπαμπάς και η μαμά με χίλια δύο τεχνάσματα τους σπρώχνουν κάνα-δυό ψαράκια “που κάνουν καλό”. 

Ο μπαμπάς πίνει την τελευταία γουλιά από το κρασί του, κοιτάζει τα νυσταγμένα παιδάκια του και την πανέμορφη θέα του παλιού λιμανιού, και σκέφτεται: “χαλάλι” όσα στερηθώ το χειμώνα γι’ αυτές τις 5 μέρες…

Μετά το φαγητό, έρχεται κέρασμα από το μαγαζί ένα καραφάκι ρακί, μια πιατέλα φρούτα, ένα πιάτο απίστευτα Χανιώτικα καλιτσούνια (τυροπιτάκια με φύλο κρούστας) με μέλι κι ένα πιάτο γιαούρτι με περγαμόντο. Και η λυπητερή: το χαρτάκι της παραγγελίας, συνοδευόμενο από την απόδειξη.

Ο μπαμπάς Βάζει την απόδειξη στο πορτοφόλι του, βγάζει τα χρήματα, και φωνάζει το σερβιτόρο. Του δίνει το δελτίο παραγγελίας και τα χρήματα. “Απόδειξη σας έφερα, έτσι δεν είναι”; , τον ρωτά εκείνος. “Ναι, την πήρα” του απαντάει ο μπαμπάς . Και μέσα του αναρωτιέται: “τι έγινε ρε παιδιά; Εδώ κάθε χρόνο έπρεπε να τους ζητήσω την απόδειξη για να μου τη δώσουν, και τώρα ρωτούν για να σιγουρευτούν ότι μου την έφεραν”;

“Για μια στιγμή όμως…Τώρα που το σκέφτομαι, 5 μέρες στα Χανιά, όλοι μου κόβουν απόδειξη. Ακόμα και ο περιπτεράς που παίρνω το παγωτό στα παιδιά. Κάτι συμβαίνει… ”

Και τότε το θυμήθηκε! Θυμήθηκε το άρθρο που είχε πρόσφατα διαβάσει στο διαδίκτυο για το σαφάρι ελέγχων του ΣΔΟΕ στην Κρήτη, σε Χανιά και Ρέθυμνο. Και ότι όλες μα όλες οι ελεγχόμενες επιχειρήσεις είχαν φορολογικές παραβάσεις. “Φαίνεται το ΣΔΟΕ κάνει διακοπές φέτος στα Χανιά την ίδια περίοδο με ‘μένα”, σκέφτηκε. “Αν οι έλεγχοι αυτοί γίνονταν όλο το χρόνο και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, θα είχε άραγε η Ελλάδα το οικονομικό πρόβλημα που έχει σήμερα”;

Είναι όμως αργά για τέτοιες φιλοσοφίες… Τα παιδιά τα έχει ήδη πάρει ο ύπνος στην καρέκλα. Αφήνει ένα μικρό μπουρμπουάρ στο σερβιτόρο, παίρνει αγκαλιά το γιο του, ευχαριστεί πολύ για το υπέροχο δείπνο, και προχωράει για το αυτοκίνητο . Σκέφτεται ότι αν το κράτος καταφέρει να μαζέψει αυτό το καλοκαίρι κανένα παραπάνω ευρώ από το ΦΠΑ των εστιατορίων και των ξενοδοχείων, ίσως το Σεπτέμβρη γλυτώσει την 3η κατά σειρά μείωση στο μισθό του…

“Υπέροχο το λιμάνι των Χανίων” σκέφτεται καθώς βαδίζει. “Άραγε του χρόνου θα τα καταφέρω να ξανάρθω”;