«Μέχρι πριν λίγες μέρες, πίστευα πως δεν ήταν δυνατόν να αντιτάξω τίποτα απέναντι στην κατάσταση που ζω, εγώ και τα παιδιά μου, εδώ και έξι μήνες
Κατάσταση που παραπέμπει στην ατμόσφαιρα της δίκης του Κάφκα, με κύριους πρωταγωνιστές δημοσιογράφους, αλλά και άλλους μηχανισμούς που δεν ξέρω να τους κατονομάσω.
Παρακολουθώ βήμα - βήμα τον αγώνα δρόμου των δημοσιογράφων , ποιος θα «συλλάβει» τον «αρχηγό» , τον «συνεργό» που βέβαια για τον καθένα είναι άλλος άνθρωπος. Θα σταθώ στον δημοσιογράφο του «Βηματος» που βάλθηκε με πλήθος δημοσιευμάτων να «φωτογραφίζει» τα δυο μου παιδιά και κυρίως τον μεγαλύτερό μου γιο . Τίτλοι όπως « αυτός είναι ο αρχηγός» πληροφορίες για το που γεννήθηκε, που διαμένει, όλα με βεβαιότητα. Ενημερώνει ότι υπάρχει ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψή του, τη στιγμή που δεν υπάρχει όχι ένταλμα σύλληψης αλλά ούτε ένα στοιχείο εις βάρος του.
Μέσα από αυτά τα δημοσιεύματα καταλαβαίνω τι κρυβόταν πίσω από τη διάρρηξη του σπιτιού μου, στις αρχές Σεπτέμβρη, που θεώρησα τότε απλή προσπάθεια κλοπής, βέβαια δεν εκλάπη τίποτα , υπήρχε βλέπετε κι έλλειψη πολύτιμων αντικειμένων και ειδοποίησα το αστυνομικό τμήμα , αλλά στάθηκα εκεί, νιώθοντας λύπη για τους επίδοξους ληστές που δεν είχα τίποτα να μου κλέψουν. Ομολογώ πως η διάρρηξη έγινε αριστοτεχνικά κι έτσι δεν είχα ούτε μεγάλη ζημιά στην μπαλκονόπορτα. Διαβάζοντας σχετικό άρθρο του συγκεκριμένου δημοσιογράφου, κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για απλή διάρρηξη.
Μέρα με τη μέρα παρακολουθούσα τα δημοσιεύματα, που έγιναν και αιτία τα παιδιά μου να εξαφανιστούν, γιατί θα βρισκόντουσαν στη δύσκολη θέση να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Όταν μάλιστα έγινε το περιστατικό στη Δάφνη ο «φωτογράφος» δεν δίστασε να δει τον γιο μου «συνεργό» του Λάμπρου Φούντα, «είδε» μάλιστα και τον άλλο μου γιο λίγο παρακάτω και τον είδε πίσω από κάθε ενέργεια προηγούμενη και θα πω εγώ και μελλοντική, καθώς η αλήθεια δεν ενδιαφέρει.
Ο ανελέητος τρόπος που « φωτογραφίζονται » άνθρωποι στήνει σκηνικό εγκλήματος, οπλίζει με φονικό όπλο όποιον βρεθεί απέναντι τους , αφού τα φανταστικά σενάρια μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων αποκτούν, αληθοφάνεια, και δεν έχει σημασία αν είναι κατασκευές της έμπνευσης του δημοσιογράφου, ή τα διοχετεύουν κάποιοι άλλοι , το χρονικό του προαναγγελθέντος εγκλήματος είναι το ίδιο.
Αυτός ο αδίστακτος μηχανισμός ενοχοποίησης έφτασε πριν λίγες βδομάδες, στην αποκορύφωση του και με έκανε να νοιώσω , πόση χυδαιότητα και αδιαντροπιά έχουν τέτοια δημοσιεύματα. Γιατί υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία και μαρτυρίες που ανατρέπουν σοβαρότατες «κατηγορίες» και «παρουσίες» κι αυτό βέβαια κατά τύχη, γιατί δεν κρατά κανείς αποδείξεις για τις μέρες της ζωής του. Όμως τα δημοσιεύματα έχουν πετύχει το σκοπό τους, όταν με κάνουν κι εμένα ακόμη να απολογούμαι για πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τα παιδιά μου .
Τέλος, πριν κάποιες μέρες, μια περίεργη ιστορία, μου έδωσε την ευκαιρία να καταλάβω ως που έχει προχωρήσει η προσπάθεια «αναζήτησης» ή κατασκευής ενόχων.
Στις 24-3-010 , ήρθαν έξω από το σπίτι μου δύο άνδρες κρατώντας πράσινα ντοσιέ και μία κόκκινη κορδέλα αποκλεισμού. Μου παρουσιάστηκαν ως αστυνομικοί του τμήματος δίωξης διαρρηκτών και μου επέδειξαν υπηρεσιακές ταυτότητες. Μου είπαν πως ψάχνουν στοιχεία για μια ομάδα διαρρηκτών που αποτελείται από αλλοδαπούς και λυμαίνονται την περιοχή.
Μου ανέφεραν πως λίγο πιο πάνω διέρρηξαν ένα σπίτι. Με ρώτησαν αν αντιλήφτηκα τίποτα και τους είπα όχι. Η επόμενη ερώτηση ήταν αν χρησιμοποιώ τους κάδους σκουπιδιών απέναντι από το σπίτι. Απάντησα πως ναι. Τότε μου ζήτησαν τα στοιχεία μου , εγώ τους τα έδωσα και ο ένας έβγαλε ένα είδος στυλού λέγοντάς μου να του δώσω δείγμα γενετικού υλικού (σάλιο). Ξαφνιάστηκα. Γιατί να το κάνω αυτό; -Βρέθηκαν λέει μέσα στους σκουπιδοτενεκέδες κάποια αντικείμενα και θέλουν να αποκλείσουν ότι ανήκουν στους κατοίκους. Τι αντικείμενα; -Δεν μπορούμε να σας πούμε. Είναι δυνατόν να δώσω αυτό που μου ζητάτε χωρίς να ξέρω γιατί πρόκειται; -Να βρέθηκαν κάτι όπλα , προφανώς των διαρρηκτών, αλλά καλό είναι να αποκλείσουμε τη πιθανότητα να είναι κάποιων άλλων . Καλά έδωσαν δείγμα και οι γείτονες ; - Μερικοί ναι. Εμένα θα μου επιτρέψετε να είμαι με τους άλλους που δεν έδωσαν.
Ήταν ευγενικοί και δεν προχώρησαν πιο πέρα. Όμως, καθώς την προηγούμενη μέρα είχα δεί στην πίσω μεριά του σπιτιού μια περίεργη πράσινη πλεχτή κουκούλα που δεν υπήρχε πριν, τους το είπα και τους οδήγησα εκεί ανυποψίαστη, και την πήρανε. Μέχρι που έφυγαν είχα τη άποψη πως όλα ήταν έτσι όπως τα είχαν πει. Μετά από λίγο, όμως , τηλεφώνησα στους γείτονες, οι οποίοι τους είχαν δει ότι κοίταζαν το σπίτι μου, αλλά στους ίδιους ποτέ δεν μίλησαν. Μπήκα τότε σε υποψίες και τηλεφώνησα στην τοπική αστυνομία, και βεβαιώθηκα πως οι δύο άντρες που κινούνταν με μηχανές η μία εκ των οποίων χωρίς πινακίδα , μαρτυρία των γειτόνων- είδα, δεν είχαν καμία σχέση με το κυνήγι των ανύπαρκτων διαρρηκτών και οι προθέσεις τους ήταν όχι απλά ύποπτες αλλά εγκληματικές γιατί πως αλλιώς ονομάζεται η χρήση ψέματος , η προσπάθεια παγίδευσης να μου αποσπάσουν γενετικό υλικό, και που ξέρω εγώ μετά που θα το έβαζαν και τι πράγματα θα μου φόρτωναν..
Μετά από όλα αυτά νιώθω παγιδευμένη. Και όχι, μη νομίσει κανείς πως παρακαλώ, πως ζητώ κατανόηση από τον οποιονδήποτε και η όποια κατάθεση της συναισθηματικής μου κατάστασης μάλλον ειρωνείες θα προκαλούσε, βλέπετε έχουμε εκπαιδευτεί αρκούντως από τα ΜΜΕ , όντας καθημερινά θεατές σκληρών εικόνων, και δεν μας αγγίζει πια εύκολα οποιαδήποτε κατάθεση ψυχής…δεν ζητώ λοιπόν. Διεκδικώ, Διεκδικώ την αλήθεια. Δεν θα αφεθώ να βλέπω να πλέκονται σενάρια ευρείας κατανάλωσης με «όμορφους» τριαντάρηδες , δεν θα είμαι απλή τρομοκρατημένη θεατής….»
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου