Τα κουκιά είναι μετρημένα....

Αύριο έχει απεργία....Τέτοιες μέρες τα προηγούμενα χρόνια δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Ήμουν από τους πρώτους που απεργούσαν. Ήθελα τα δίκαια αιτήματα του κλάδου μου ν' ακουστούν όσο πιο δυνατά γίνεται. Θα με ρωτήσεις: "φέτος, δεν θες"; Κάθε άλλο...Φέτος, αύριο, θέλω περισσότερο από ποτέ. Γιατί ποτέ άλλοτε δεν είχε μειωθεί τόσο το εισόδημά μου, δεν είχαν μειωθεί τα επιδόματά μου και τα δώρα μου, δεν είχαν χαθεί κεκτημένα δεκαετιών μέσα σε λίγους μήνες...Τα προηγούμενα χρόνια απεργούσα, ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο, θεσμικά και οικονομικά.. Η αυριανή απεργία γίνεται για να αποφευχθούν οι περαιτέρω απώλειες, η περαιτέρω συρρίκνωση του εισοδήματός μας.

Κι όμως...δεν μπορώ ν' απεργήσω....Τα λογαριάζω από 'δω, τα λογαριάζω από 'κει...δε βγαίνω...Το στεγαστικό δάνειο, οι λογαριασμοί, οι πάνες των παιδιών, τα φρούτα τους, το γάλα τους, ή ασφάλεια του αυτοκινήτου....και πολλά άλλα.. Δεν με παίρνει να χάνω δύο μεροκάματα το μήνα σε απεργίες, όσο κι αν το θέλω να συμμετάσχω...Τα κουκιά είναι μετρημένα, και δυστυχώς δε φτάνουν πια..

Πρόσφατα, στη γενική συνέλευση του κλαδικού μου οργάνου, ένας συνάδελφος της παράταξης που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ είπε: "ο κόσμος έχει καταλάβει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, κι έτσι δε συμμετέχει στις απεργίες". Κάνεις λάθος συνάδελφε...Δεν τον παίρνει τον κόσμο να συμμετάσχει...Οι μισθοί παγώνουν, τα δώρα περικόπτονται, τα επιδόματα μειώνονται, αλλά η βενζίνη ακριβαίνει, το κουλουράκι από το φούρνο ακριβαίνει, το γάλα ακριβαίνει, οι υπηρεσίες ακριβαίνουν...

Κι έτσι μοναδικό πλέον μέσο για να δείξω τη δυσαρέσκειά μου, έμεινε αυτό το blog.. Και οι επερχόμενες εκλογές..Πρώτα στον επαγγελματικό μου χώρο, και στη συνέχεια τον Οκτώβριο, οι Δημοτικές... Εκεί θα φανεί συνάδελφε αν ο κόσμος δέχεται τα μέτρα, κι όχι στις απεργίες....Κι εκεί επίτρεψέ μου να προβλέψω, σε περιμένει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη...