Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα, κε Ντομινίκ!

«Αποφύγαμε την κατάρρευση, δεν αποφύγαμε όμως την ταλαιπωρία του κόσμου που υποφέρει». Σε ποιον ανήκει άραγε αυτή η φράση; Μα..στον “εμπνευστή” της λιτότητας, το Ντομινίκ Στρος Καν, τον πρόεδρο του ΔΝΤ!

Σε συνέντευξή του χτες βράδυ, με αρκετή διάθεση για αυτοκριτική είπε ακόμα ότι “Ανταποκριθήκαμε στην οικονομική κρίση, δεν κυριαρχήσαμε όμως επί της κοινωνικής κρίσης”, ενώ εξέφρασε τις ανησυχίες του για μια Ευρώπη που δεν κατορθώνει να πάρει το δρόμο της ανάπτυξης και που διατρέχει το σοβαρό κίνδυνο «να υποβαθμισθεί σε σχέση με την Ασία».

Στο ερώτημα εάν η οικονομική λιτότητα μπορεί να θεωρηθεί ως η «μοιραία» λύση για την Ευρώπη, ο Ντομινίκ Στρος Καν αναφέρθηκε κατ' αρχάς στην ανάγκη διατήρησης μιας τάξης στις οικονομίες των χωρών και μιας σώφρονος πολιτικής, «εκείνο όμως που είναι σημαντικό είναι να δοθεί νέα ώθηση στην ανάπτυξη. Αναφέρθηκε δε και στη χώρα μας, λέγοντας ότι ορισμένες χώρες τα καταφέρνουν καλύτερα όπως η Γερμανία που έχει καλύτερη ανάπτυξη από τη Γαλλία, υπάρχουν όμως και άλλες χώρες που είναι σε χειρότερη κατάσταση όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία»

Μα αν θυμάμαι καλά, το ΔΝΤ ήταν αυτό που σε όποια χώρα κι αν έχει συνδράμει οικονομικά, έχει επιβάλει την άκρατη λιτότητα!  Τώρα θυμήθηκε την κοινωνία ο Στρος Καν; Τώρα κατάλαβε ότι η ανάπτυξη είναι το κλειδί της εξόδου από την κρίση; Τώρα κατάλαβε ότι η λιτότητα δεν ευνοεί την ανάπτυξη; Δεν το είχε καταλάβει με την Αργεντινή που η ανεργία μετά τη λιτότητα που επέβαλε το ΔΝΤ ξεπέρασε το 40% ; Ούτε με το Μεξικό, που οι πολίτες που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας μετά από τις παρεμβάσεις του ξεπέρασαν το 50% του πληθυσμού της χώρας; Για να μην πάω σε Ρουμανία, Λετονία, Ουκρανία, Ουγγαρία κλπ, που το ΑΕΠ των χωρών μέσα με μια χρονιά μειώθηκε κατακόρυφα, και η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη…

Γιατί έπρεπε να συνεχίσετε παρόμοια πολιτική και στην Ελλάδα, και στην Ιρλανδία κε Ντομινίκ; Εντάξει, η διαχείριση του δημόσιου χρήματος έπρεπε να αλλάξει, αυτό δεν το συζητάμε. Αλλά με το να αυξηθούν κατακόρυφα όλοι οι φόροι, και ταυτόχρονα να μειωθούν μισθοί και συντάξεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι να μειώσεις κατακόρυφα το ΑΕΠ, να βυθίσεις τη χώρα σε ύφεση, και να αυξήσεις κατά συνέπεια κατά πολύ την ανεργία.

Υπήρχαν πολλοί τομείς που θα μπορούσαν να γίνουν περικοπές δαπανών. Οι τομείς της υγείας και της άμυνας από μόνοι τους μπορούν να συμβάλουν κατά πολύ στη μείωση του ελλείμματος. Και, αν στην υγεία γίνονται δειλά δειλά κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, στους εξοπλισμούς ακόμα δεν έχουμε μειώσει σχεδόν καθόλου τις δαπάνες μας. Και πως να το κάνουμε άλλωστε, όταν…αγοράζουμε από τους δανειστές μας!!

Τέλος, δε βλέπω και καμιά ιδιαίτερη πίεση του ΔΝΤ και της ΤΡΟΙΚΑ στον τομέα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Πρώτα απαίτησαν μειώσεις μισθών και αυξήσεις φόρων, για να δώσουν βοήθεια. ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΟΣΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ! Όσο για την ανάπτυξη, πως να επιτευχθεί, όταν δεν υπάρχει ρευστό στην κοινωνία; Μόνο με ξένες επενδύσεις; Και ποιος θα ρισκάρει επένδυση στην Ελλάδα υπό τις παρούσες συνθήκες;

Έστω και τώρα όμως κε Ντομινίκ, αντί να λέτε “στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα”, κάντε διορθωτικές κινήσεις, ώστε να ευνοήσετε την ανάπτυξη στη χώρα μας. Μην προσαρμόζεται συνεχώς το μνημόνιο εις βάρος την κοινωνίας. Γιατί η αντοχή και η ανοχή της κοινωνίας έχει και κάποια όρια, τα οποία έχουμε πλησιάσει επικίνδυνα.