Δήλωσέ το για…να μας σώσεις!!!

Το θέμα των αυθαιρέτων κατασκευών έρχεται για άλλη μια φορά στο προσκήνιο, καθώς η κυβέρνηση εξετάζει διάφορα σενάρια για το πως μπορούν να “τακτοποιηθούν” τα εκατοντάδες χιλιάδες αυθαίρετα κτίσματα στη χώρα μας. Φαίνεται όμως ότι από το “Δήλωσέ το να το σώσεις”, που ήταν το σύνθημα κατά την εφαρμογή του νόμου Τρίτση το 1983, έχουμε περάσει στο “Δήλωσέ το να.. μας σώσεις”, αφού σκοπός της κυβέρνησης δεν είναι η λύση του προβλήματος της αυθαίρετης δόμησης, αλλά η είσπραξη χρημάτων, προκειμένου να καλυφθούν οι μαύρες τρύπες και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού. 

Και το λέω αυτό όχι επειδή γνωρίζω τα σχέδια της κυβέρνησης, και τι προτίθεται να κάνει. Απλά επειδή νομιμοποίηση των αυθαιρέτων δεν μπορεί να γίνει από το σύνταγμα (και δε θα ήταν και σωστό κατά τη γνώμη μου), οπότε οποιαδήποτε λύση θα ήταν απλά για κάποια χρόνια, όπως και με τους ημιυπαίθριους, αλλά και για έναν άλλο λόγο, σοβαρότερο:

Η Πολιτεία, αν ήθελε, θα μπορούσε να είχε προλάβει πάρα πολλά από τα αυθαίρετα κτίσματα, με ένα πολύ απλό τρόπο: να επεκτείνει και να εγκρίνει τα υπό επέκταση σχέδια πόλης σε εύλογα χρονικά διαστήματα, ώστε η δόμηση να γίνεται με συγκεκριμένους και εγκεκριμένους κανόνες δόμησης.

Η λύση στο πρόβλημα της αυθαίρετης δόμησης από ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, αλλά και η πιθανή νομιμοποίηση περίπου 400.000 αυθαιρέτων, θα ήταν η ολοκλήρωση χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, μέσα από την έγκριση των ΓΕΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ (ΓΠΣ) και των ΣΧΟΑΠ (Σχέδιο Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης") που είναι στη κυριολεξία “βαλτωμένα” για χρόνια στα διάφορα υπουργεία. Αντί να υπάρξει λοιπόν προώθηση και έγκριση αυτών, ώστε τα ήδη υπάρχοντα αυθαίρετα που βρίσκονται σε περιοχές που θα επιτρέπεται η δόμηση να έχουν τη δυνατότητα να εκδώσουν οικοδομική άδεια (υπό προϋποθέσεις φυσικά), και επομένως ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ, εξετάζονται διάφορες καθαρά εισπρακτικές λύσεις.

Το θέμα της αυθαίρετης δόμησης δυστυχώς έως τώρα δεν έχει αντιμετωπιστεί σοβαρά από καμία κυβέρνηση. Δεν ξέρω γιατί δεν αντιλαμβάνονται οι κατά καιρούς κυβερνόντες τη σοβαρότητά του, αφού είναι προφανές ότι την αυθαίρετη δόμηση συνοδεύουν ένα σωρό περιβαλλοντικά, κυκλοφοριακά και κοινωνικά προβλήματα.

Όμως η συγκεκριμένη κυβέρνηση, υπό το βάρος και την “ευκαιρία” της κρίσης, όχι της οικονομικής αλλά των αξιών της κοινωνίας, που δίνει την ευκαιρία να μπουν οι νέες βάσεις για το μέλλον, έχει την υποχρέωση να το αντιμετωπίσει με τη σοβαρότητα που του πρέπει. Και όχι να ψάχνει άλλο ένα τρόπο να βάλει χρήματα στα ταμεία.