ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Αλκοόλ και ανήλικοι: άλλος ένας νόμος που μένει στα χαρτιά

Απίστευτη θλίψη έχει προκαλέσει όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, ο θάνατος μιας 15χρονης στο Ρέθυμνο από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Το γεγονός αυτό φέρνει στο προσκήνιο ένα θέμα για το οποίο γνωρίζουμε όλοι μας, αλλά κανείς δεν κάνει ποτέ τίποτα. Πολύ περισσότερο δε, η Πολιτεία…

Είναι γνωστό σε όλους ότι η κατανάλωση αλκοόλ από ανηλίκους κάτω των 18 ετών απαγορεύεται δια νόμου. Όπως επίσης απαγορεύεται και η είσοδος παιδιών (γιατί παιδιά είναι) κάτω των 17 ετών σε μπαρ και νυχτερινά μαγαζιά χωρίς τη συνοδεία ενήλικα. Ο νόμος όμως αυτός, μένει μόνο στα χαρτιά, και δεν εφαρμόζεται ποτέ και από κανέναν! Ούτε και η πολιτεία όμως έχει δείξει τη διάθεση να τον εφαρμόσει, ή αν θέλετε να τον επιβάλει… Πιθανότατα δεν θα έχει μεγάλα έσοδα από την εφαρμογή του. Γιατί αυτό που βλέπουμε τελευταία, είναι να εφαρμόζονται μόνο εκείνοι οι νόμοι που έχουν οικονομικό αντίκτυπο στην κυβέρνηση, ενώ όλοι οι άλλοι βρίσκονται σε σιωπηρή αναστολή.

Μεγάλη είναι η ευθύνη της πολιτείας λοιπόν σε αυτό το ζήτημα. Όμως θα θέσω και έναν άλλο ζήτημα για προβληματισμό: ποια είναι η δική μας ευθύνη; Η ευθύνη μας ως γονείς, αλλά και ως θαμώνες των νυχτερινών καταστημάτων;

Ως γονείς τα πράγματα είναι λίγο ξεκάθαρα, αφού και σε αυτό το θέμα, όπως και σε πολλά άλλα, οφείλουμε να να περάσουμε στα παιδιά μας σωστές απόψεις. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας να καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται το αλκοόλ για να περάσεις καλά, ειδικά σε αυτές τις ηλικίες. Και , αφού κατανοήσουν τι βλαβερές συνέπειες που αυτό έχει στον οργανισμό μας, όταν καταναλωθεί σε υπερβολικές ποσότητες, και σιγουρευτούμε ότι έχει γίνει κατανοητό και ότι μπορούμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη, τα παιδιά μας θα μπορούν να βγουν και μόνα τους κάποια βράδια, χωρίς να γίνεται φυσικά και κατάχρηση. Βέβαια όλα αυτά είναι εύκολα να τα λες, και πολύ δυσκολότερα να τα εφαρμόζεις. Αλλά ποιος είπε ότι το να είσαι γονιός είναι εύκολο;

Όσον αφορά τώρα τις ευθύνες μας, ή αν θέλετε τη συνυπευθυνότητά μας όταν βλέπουμε ανήλικους σε μπαρ να πίνουν, είναι ένα πιο πολύπλοκο ζήτημα. Σίγουρα ο πολίτης δεν μπορεί, και δεν είναι ο ρόλος του να υποκαθιστά την πολιτεία, ειδικά σε ένα ζήτημα που ή τελευταία δε δίνει καθόλου βαρύτητα. Δεν πρέπει όμως αν μένουμε και αδιάφοροι. Και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι μια σύσταση στον υπεύθυνο του καταστήματος.

Γιατί κανείς δε θα ήθελε να είναι στη θέση του άμοιρου πατέρα και της μητέρας της 15χρονης. Αλλά και κανείς δεν κάνει τίποτα, για να μη βρεθεί κάποτε σε αυτήν…

Υ.Γ.: Για την ευθύνη των ιδιοκτητών αυτών των καταστημάτων, που σερβίρουν ανεξέλεγκτα αλκοόλ,  πολλές φορές και κακής ποιότητας, νομίζω είναι περιττό να αναφερθώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου