Χωρίς ντροπή

Για μια χούφτα πατάτες, ένα κιλό κρεμμύδια και  ένα ματσάκι καρότα, ο Έλληνας του 2012 σχηματίζει ουρές στην πλατεία Συντάγματος. Περιμένει υπομονετικά τη σειρά του, για να πάει στο σπίτι του με μια τσάντα τρόφιμα.

“Είμαι άνεργη 2 χρόνια”, λέει μια γυναίκα στον τηλεοπτικό φακό. “Και ο άντρας μου δε βρίσκει δουλειά. Δεν τον παίρνουν γιατί είναι μεγάλος, 55 χρονών. Στην τσάντα έχω το χαράτσι της ΔΕΗ 600 ευρώ. Πως να τα βγάλω πέρα;”

Λίγα μέτρα πιο πέρα, η βουλή. Ο δήθεν βωμός της δημοκρατίας, που μετατράπηκε σε βάση εξυπηρέτησης  κάθε λογής συμφερόντων. Με τους σημερινούς ενοίκους της, οι περισσότεροι “μόνιμοι” επί πολλά χρόνια, πιθανότατα να κοιτάνε απ΄ τα παράθυρα προς την πλατεία. 

Για μια χούφτα πατάτες, ο Έλληνας του 2012 παραμερίζει την αξιοπρέπειά του, αφήνει πίσω του τα σκληρά χρόνια δουλειάς, και αναγκάζεται να στηθεί στην ουρά για να μην πάει σπίτι του με άδεια χέρια.

Χωρίς ντροπή. Γιατί η κύρια ευθύνη δεν είναι δική του. Ανήκει στις κυρίες και τους κυρίους που βρίσκονται στο μεγαλοπρεπές κτήριο πίσω τους, και συζητάνε πως να τον εξαθλιώσουν περισσότερο.

Χωρίς ντροπή κι εκείνοι…