Το “costa concordia” του ιδιωτικού τομέα

«Είμαστε συνταξιδιώτες σε ένα καράβι που βουλιάζει και πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για να τα βγάλουμε πέρα», δήλωσε χτες ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, Δημήτρης Δασκαλόπουλος μετά την πρώτη συνάντηση στα πλαίσια του διαλόγου των Κοινωνικών Εταίρων. Και με αυτή του τη δήλωση θέλησε να δώσει στον κόσμο να καταλάβει ότι αν δεν πάνε καλά οι επιχειρήσεις, η ανεργία θα αυξηθεί κι άλλο.

Δε μας είπε όμως ο κος Δασκαλόπουλος τι γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια, αυτά της δήθεν μεγάλης ανάπτυξης της Ελλάδας, από το 2000 και μετά. Όταν οι μεγάλες επιχειρήσεις έβγαζαν τεράστια κέρδη, αυτά τα κέρδη τα μοιράζονταν με τους εργαζόμενους; ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ! Και τότε στο ίδιο καράβι βρίσκονταν εργοδότες και εργαζόμενοι! Μόνο που οι πρώτοι ήταν (και είναι) πλοιοκτήτες και καπετανέοι και οι τελευταίοι ήταν (και είναι) το πλήρωμα!

Η φράση βέβαια αυτή του κου Δασκαλόπουλου μου έφερε αμέσως στο μυαλό το ναυάγιο του Costa Concordia! Ο καπετάνιος, αφού οδήγησε το κρουαζιερόπλοιο στην ξέρα, πήδηξε πρώτος απ’ έξω!!

Βέβαια δε συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με το “καράβι” του ιδιωτικού τομέα. Τουλάχιστον όχι ακόμα , αν και το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης το έχουν πληρώσει οι εργαζόμενοι, με απολύσεις και μειώσεις μισθών μέσω αλλαγής του καθεστώτος εργασίας (ημιεργασία, εκ περιτροπής εργασία, κλπ).  Ακόμα ο καπετάνιος μένει στο καράβι, αν και έχει μετακινηθεί με ελαφρά πηδηματάκια προς τη σωσίβια λέμβο.

Μένει να δούμε το επόμενο διάστημα αν θα αφήσει τις χαιρετούρες προς την στεριά (κυβέρνηση και τρόικα). Αν προσπαθήσει να αλλάξει την πορεία στο καράβι και να το επαναφέρει στη θάλασσα, σώζοντας και τον εαυτό του και το πλήρωμα, ή αν πηδήξει στη σωσίβια λέμβο και σώσει μόνο τον εαυτό του.