Το καλοκαίρι του 2011 το πέρασα στην πλατεία. Όχι μόνιμα, ούτε μέρα-νύχτα. Αλλά κάθε Κυριακή ή άλλη μέρα που είχε συγκέντρωση αγανακτισμένων, ήμουν εκεί. Στην πρώτη μας συγκέντρωση στις 25 του Μάη. Και στην επόμενη, ογκώδη συγκέντρωση της 29ης Μαΐου. Και στις 3 του Ιούνη, και στις 5.
Στις 29 του Ιούνη, ημέρα ψήφισης του μεσοπρόθεσμου από τη βουλή, ήμουν ξανά στην πλατεία Ελευθερίας. Πίστευα ότι αν ξεσηκωθούμε όλοι, αν μαζευτούμε πολλοί, οι βουλευτές θα φοβηθούν τη δύναμή μας, και δε θα ψηφίσουν την καταδίκη μας. Όμως ήμασταν απελπιστικά λίγοι. Και οι βουλευτές ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο με μεγάλη ευκολία, και με χαρές και πανηγύρια. Και τότε είχα πει με μεγάλη μου απογοήτευση, ότι “τα θέλαμε και τα πάθαμε”.
Παρά την απογοήτευσή μου, και μετά το καλοκαίρι ξαναβρέθηκα στην πλατεία. Αυτή τη φορά με τους Πολίτες κατά του Χρέους. Έλπιζα σε ένα νέο αγώνα. Όμως, στην πρώτη συγκέντρωση στις 25 του Σεπτέμβρη, η εικόνα ήταν και πάλι απογοητευτική. Σε μια πόλη 90.000 ατόμων, μαζεύτηκαν μόνο 300 άτομα. Το ίδιο και στις 15 Οκτώβρη…
Η μεγάλη συμμετοχή για το Ηράκλειο ήρθε στις 19 Οκτωβρίου, με τη μεγαλύτερη πορεία των τελευταίων ετών, ενάντια στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου οικονομικών. Με μεγάλη μου χαρά κι ελπίδα, συμμετείχα ενεργά. Παρόλα αυτά, παρά τη μεγάλη συμμετοχή και πανελλαδικά, το πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε.
Μέσα από τους “αντίπαλους”, προσπαθώ εδώ και σχεδόν 2 χρόνια να φωτίσω σκοτεινές πλευρές της τοπικής και πανελλαδικής πολιτικής σκηνής, με όποιες γνώσεις και πληροφορίες έχω. Στόχος μου ήταν και είναι να αφυπνίσω όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μου. Να καταλάβουν όσο γίνεται περισσότεροι τι μας ετοιμάζουν οι άρχοντές μας, τοπικοί και εθνικοί.
Όμως με το ζόρι δε γίνεται δουλειά. Πρέπει και ο άλλος να θέλει. Να το έχει λίγο μέσα του. Να θέλει να ξυπνήσει, και απλά δεν το κάνει επειδή κοιμότανε πολύ καιρό και του είναι δύσκολο. Να μην του αρέσει ο ύπνος περισσότερο από τη ζωή.
Δυστυχώς έχω διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει όρεξη για αντίσταση. Μόνο μιζέρια, για να γίνεται κουβέντα. Δυσαρέσκεια, που δε μεταφράζεται σε αγανάκτηση.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Εξηγώ αμέσως:
Χτες αποφασίστηκαν τα χειρότερα μέτρα για τον Ελληνικό λαό, από μια αντισυνταγματική κυβέρνηση, με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ. Και την ίδια μέρα, στους δρόμους και τις πλατείες ήταν ελάχιστοι.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΑΛΕΥΩ. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ. ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ. ΑΛΛΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΥΡΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. ΝΑ ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ Η ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥΣ.
ΟΠΟΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ , ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ. ΝΑ ΔΡΑΣΕΙ. ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ, ΝΑ ΣΤΗΘΕΙ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ. ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΕΙ ΠΟΤΕ ΠΟΥ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΝΟΙΚΙ, ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΡΕΙ ΝΑ ΘΡΕΨΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥ.
Εγώ τουλάχιστον κράτησα κόντρα. Έστω κι αν έτσι πονάει περισσότερο…
Αναρτήσεις
ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙ Ο ΣΤΟΜΑΣ ΣΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΕ..Η' ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αντάμωση φίλε από το Ηράκλειο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο Αντίπαλε.Κι εγώ έτσι νιώθω πολλές φορές.Απογοήτευση.Αλλα αν και πολλές φορές είπα τέλος θα κλειστώ κι εγώ στο καβούκι μου, κάτι μέσα μου δε μ αφήνει.Με τρώει ο κώλος μου που λέμε και στην Κρήτη.Κι ξανά προσπαθώ.Βλέπεις δεν μ αφήνει να ησυχάσω ο συντοπίτης μας που λέγε : Ν αγαπάς την ευθύνη.Να λές εγώ μονάχος έχω χρέος να σώσω τη γής.Αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω.Κι επίσης η φοβερή μαντινάδα του μεγάλου Σκουλά : Στο μετερίζι τσ ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος εκια θα στέκω να παντώ κι ας είμαι ο τελευταίος!!! Καλή αντάμωση απόψε στην πλατεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωστής -Θραψανό