Από το ιστολόγιο του Γιάννη Ανδρεόπουλου :
Το χαμόγελο του Μπαμπά.
Κολώνα του σπιτιού! Σε φώναζε η μαμά. Και ‘συ, πίνοντας τον καφέ σου στο τραπεζάκι της κουζίνας, την άκουγες με ικανοποίηση.
Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, μού ‘λεγες παραμύθια .. Αλήθεια.. που τους έβρισκες τόσους βασιλιάδες; Και με το τέλος, μου φώναζες.. «Πρίγκιπά μου!» και μ’ έστελνες να κοιμηθώ.
Θυμάμαι όλες σου τις μεταμορφώσεις, απ’ του χρόνου την σμίλη. Νεαρός, με σγουρά μαλλιά, με το γαρύφαλλο στο πέτο και το μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο.
Μετά, τριανταπεντάρης, σαρανταπεντάρης… Και τώρα… μια τεράστια φαλάκρα….Και λίγο γκρίζο στους κροτάφους. Όμως σού ‘μεινε το καλύτερο.
Το χαμόγελό σου.
…………………………………………………………………………………………..
Αυτό το ποίημα γράφτηκε από το Γιάννη Ανδρεόπουλο, για έναν πατέρα στην Αυστραλία που περνούσε τότε δύσκολες ώρες από σοβαρό κλονισμό της υγείας του, μετά από παράκληση των παιδιών του…
Όμως οι λόγοι υγείας δεν είναι οι μόνοι για τους οποίους οι πατεράδες περνάνε δύσκολες ώρες…Με αφορμή τη σημερινή μέρα, θα ήθελα ν’ αναφερθώ σε ένα δύσκολο θέμα…το θέμα του χωρισμένου πατέρα..Του πατέρα που είναι αναγκασμένος να περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μακριά από τα παιδιά του, επειδή η Ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται αιώνες πίσω, και βγάζει αποφάσεις με σκεπτικά που ούτε πριν από δεκαετίες δεν χρησιμοποιούνταν σε άλλα κράτη…Και δυστυχώς πολλές “μητέρες” το εκμεταλλεύονται αυτό , είτε για να εκδικηθούν τον πρώην σύζυγό τους για το κακό που (νομίζουν ότι) τους έκανε, είτε για να αποσπάσουν μεγαλύτερη διατροφή….
Κάποια στιγμή τα ελληνικά δικαστήρια θα πρέπει να υιοθετήσουν πιο σύγχρονα σκεπτικά, και να εφαρμόσουν επιτέλους και προς τη μεριά του άντρα αυτή τη ριμάδα την ισότητα (η οποία παρεμπιπτόντως πιστεύω ότι ουδέποτε υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει σε αυτή τη χώρα σε όλα τα ζητήματα). Είναι απάνθρωπο ένας πατέρας, επειδή δεν τα βρίσκει με τη μητέρα, να πρέπει να βλέπει το παιδί του 1 φορά τις 15 μέρες, και 15 μέρες το καλοκαίρι…
ΙΣΟΤΗΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου