Από το “Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν”, στο “Δυστυχώς επτωχύναμεν”…

Σαν σήμερα, 10 Δεκεμβρίου 1893, ο Χαρίλαος Τρικούπης, συνοψίζοντας στη Βουλή την οικονομική κατάσταση της χώρας, είχε πει το πασίγνωστο “Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν”…  Σήμερα, το 2010, όχι το κράτος προς το παρόν, αλλά ένα μεγάλο μέρος των πολιτών, αναφωνούν καθημερινά “Δυστυχώς Επτωχύναμεν”…

Και από εδώ και εμπρός, θα ακούγεται όλο και πιο συχνά αυτή η φράση, αφού με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που κατατέθηκε χθες στη Βουλή (πάλι με τη διαδικασία του κατεπείγοντος) , δίνεται το ελεύθερο στην κάθε επιχείρηση να διαμορφώνει όπως θέλει αυτή τους μισθούς για 2 χρόνια, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ, με μοναδικό μαξιλάρι το βασικό μισθό της εθνικής συλλογικής σύμβασης ( 740 ευρώ)!!! Ακόμα, όσοι εργάζονται λιγότερο από ένα χρόνο στον ίδιο εργοδότη, θα απολύονται χωρίς αποζημίωση (έως σήμερα δικαιούνταν ένα μισθό)!!!

Πρόσω ολοταχώς για νέες εποχές λοιπόν… Ή μάλλον, πίσω ολοταχώς… γιατί θα πάμε πολλά χρόνια πίσω, όσον αφορά και τα εργασιακά μας δικαιώματα, αλλά και την οικονομική μας ευχέρεια.

Σημείωση: όλοι εσείς που πανηγυρίζατε όταν μειώνονταν οι μισθοί στο δημόσιο τομέα, τι έχετε να πείτε τώρα;  Αν διαβάζατε αυτό το blog, ασφαλώς θα θυμάστε ότι το είχα επισημάνει… Ήταν απλά θέμα χρόνου να μειωθούν οι μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα (επίσημα). Απλά η τακτική της κυβέρνησης ήταν να μη συγκρουστεί ταυτόχρονα με το σύνολο των εργαζομένων από τη μία, και από την άλλη, με την προπαγάνδα περί άνω του 1 εκατομμυρίου εργαζομένων στο δημόσιο (που κατέρρευσε με την απογραφή), να φέρει απέναντι τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Και, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, τα κατάφερε μια χαρά…