Να διώξουμε τους σύγχρονους “καλικάντζαρους”, που ροκανίζουν το δέντρο της Ελλάδας…

Λέγανε οι γιαγιάδες τα παλιά χρόνια στα εγγονάκια τους για να κάθονται ήσυχα ότι κάθε νύχτα του Δωδεκαήμερου στους δρόμους του χωριού και στα χαλάσματα κυκλοφορούν οι τρομεροί Καλικάντζαροι!

Τι είναι, όμως οι καλικάντζαροι; Οι γιαγιάδες μας παλιά έλεγαν πως είναι αερικά, ξωτικά. Σύμφωνα με μια δοξασία, πρόκειται για «δαιμόνια» που εμφανίζονται κατά το Δωδεκαήμερο (25 Δεκεμβρίου 6 Ιανουαρίου). Επειδή από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα ο Χριστός είναι ακόμη αβάφτιστος, είναι και «τα νερά αβάφτιστα». Έτσι βρίσκουν ευκαιρία οι καλικάντζαροι ν' αλωνίσουν τον κόσμο.

Ολόκληρο το χρόνο οι καλικάντζαροι ζουν κάτω από τη γη, προσπαθώντας άλλος με τσεκούρι, άλλος με πριόνι ή μπαλτά και άλλοι με τα νύχια και τα σουβλερά τους δόντια να κόψουν το δέντρο που βαστάει τη γη. Κόβουν-κόβουν, μέχρι που έχει απομείνει πολύ λίγο ακόμα, αλλά τότε έρχονται τα Χριστούγεννα και, επειδή φοβούνται μην πέσει η γη και τους πλακώσει, λένε "αφήστε το να πάμε πάνω στη γη και θα πέσει μοναχό του". Ανεβαίνουν λοιπόν πάνω στη γη για να τυραννήσουν τους ανθρώπους και τα Θεοφάνεια που γυρίζουν, βλέπουν το δέντρο ολάκερο, ακέραιο, άκοπο. Και πάλι κόβουν και πάλι έρχονται τα Χριστούγεννα, και όλο απ' την αρχή.

Σήμερα, θα μπορούσαμε κατά την παραπάνω δοξασία, να παρομοιάσουμε τους πολιτικούς μας με καλικάντζαρους. Όλο το χρόνο προσπαθούνε να κόψουν το δέντρο που κρατάει την Ελλαδίτσα μας όρθια. Μόνο τις γιορτές ξαποσταίνουν λίγο, πάνε διακοπές, και μας αφήνουν 12 μέρες ήσυχους…

Πλέον όμως έχουν βρει συμμάχους και στο εξωτερικό. Γερμανία, Αμερική και λοιπές χώρες έχουν βαλθεί όχι απλά να κόψουν το δέντρο της Ελλάδας, αλλά να το ξεριζώσουν. Πάντα για το καλό μας φυσικά… Γι’ αυτό σήμερα, πρέπει να κάνουμε την ύστατη προσπάθεια να τους ξεφορτωθούμε, αν και δεν τους πιάνουν αυτούς ούτε αγιασμοί, ούτε τίποτα…

Δεν ξέρω αν οι Καλικάντζαροι τρόμαζαν ποτέ στ' αλήθεια τους ανθρώπους, μιας και η μορφή που τους έδιναν και τα πράγματα που έκαναν ήταν πιο πολύ διασκεδαστικά, παρά τρομακτικά. Οι πολιτικοί μας πάντως, μας έχουν τρομάξει για τα καλά!!! Δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε κάθε μέρα που ξημερώνει!!

Κατά την παράδοση, υπάρχουν πολλά είδη καλικάντζαρων:   ο Μαλαγάνας (ξεγελάει τα παιδιά με γλυκόλογα και έτσι καταφέρνει να τους παίρνει τα γλυκά), ο Τρικλοπόδης (έχει χταποδίσιο χέρι που το χώνει παντού και σκουντουφλάνε πάνω του οι άνθρωποι), ο Καταχανάς (τρώει διαρκώς και τα πάντα . Ρεύεται και βρομάει απαίσια), ο Περίδρομος (ο άλλος φαταούλας της παρέας), ο Κοψομεσίτης (είναι κουτσός κα καμπούρης και πιο πολύ απ’ όλους τους άλλους καλικάντζαρους του αρέσουν οι τηγανίτες με το μέλι) και ο Κωλοβελόνης (είναι μακρύς σαν μακαρόνι κι έτσι μπορεί εύκολα να περνάει από τις κλειδαρότρυπες κι από τις τρύπες του κόσκινου).

Ιδιαίτερη αναφορά πάντως απ’ όλους τους καλικάντζαρους, αξίζει ο… ΚαλιΠΑΓΚΑΛΟΣ!!! Είναι ο πιο επικίνδυνος όλων, καθώς του αρέσει να επιτίθεται σε όλους, ιδιαίτερα στους δημοσίους υπαλλήλους, να τρώει τα πάντα, και να φορτώνεται στον Ελληνικό λαό για πάνω από 30 χρόνια, ζώντας με τα λεφτά από τους φόρους. Και, ενώ κατηγορεί τους πάντες ότι διόριζαν με κομματικά κριτήρια “κοπρίτες” στο δημόσιο, ο ίδιος έχει διορίσει την κόρη του , εκμεταλλευόμενος τη νομοθεσία, αφού πρώτα την είχε ως μετακλητό υπάλληλο στο γραφείο του!!!