Δεν τα βρήκαν πάλι οι εργολάβοι στο διαγωνισμό για την Ανάπλαση της Ούλαφ Πάλμε.

Ούτε στον επαναληπτικό διαγωνισμό για την ανάθεση του έργου “Ανάπλαση – Ανακατασκευή της οδού Ούλαφ Πάλμε” κατέθεσαν προσφορές οι εργολάβοι, με αποτέλεσμα και ο δεύτερος διαγωνισμός να κηρυχτεί “άγονος”. Θυμίζω ότι το ίδιο είχε συμβεί και στον πρώτο διαγωνισμό, και τότε είχα δώσει μια εξήγηση για το γεγονός. Σήμερα θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί επαναλήφθηκε το ίδιο φαινόμενο.

Το λογικό θα ήταν στη δεύτερη δημοπρασία να κατατεθούν προσφορές, αφού οι εργολάβοι, έχοντας δει ποιοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον στον πρώτο διαγωνισμό, είχαν αρκετό καιρό να κάνουν τις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις. Δύο είναι οι παράγοντες που πιθανότατα τους ξέφυγαν:

ο πρώτος είναι ότι, αρχικά είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον 30 εταιρίες, κατά τον επαναληπτικό διαγωνισμό εμφανίστηκαν ΑΛΛΕΣ ΔΕΚΑ!!! Αυτό αμέσως βάζει νέους παίκτες στο παιχνίδι (άσχετα αν κάποιος εργολάβος εκπροσωπεί 2 και 3 εταιρίες). Ο δεύτερος είναι ότι κάποιος από τους εργολάβους αποφάσισε ότι δεν τον φτάνει το “κολόκουρο”, και θέλει ή να συμμετάσχει στην κατασκευή του έργου με μεγάλο ποσοστό, ή να “χτυπήσει” τη δημοπρασία, δίνοντας μεγάλη έκπτωση και εκτελώντας μόνος του το έργο.

Μπροστά στα νέα αυτά (πιθανά) δεδομένα λοιπόν, οι εργολάβοι έκαναν άλλη μια φορά πίσω, προκειμένου να βρουν μια κοινά αποδεκτή από αυτούς λύση.

Ίσως βέβαια στις συζητήσεις τους να παίξει ρόλο κι ένα άλλο γεγονός: ότι ούτε στο άλλο μεγάλο έργο του δήμου Ηρακλείου, την “Ανάπλαση  της οδού Παπαναστασίου” έχει οριστικά βγει ανάδοχος, καθώς από τη δημαρχιακή επιτροπή έγινε δεκτή η ένσταση του δεύτερου μειοδότη για ακύρωση του πρώτου. Ο πρώτος όμως αν θέλει, μπορεί να συνεχίσει τη διαμάχη στα δικαστήρια, καθώς τα συμφέροντα είναι μεγάλα. Μπορεί όμως και να μην προσφύγει, αν πάρει κομμάτι από το έργο της Ούλαφ Πάλμε….

Κι επειδή σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε ότι υπάρχει πίεση για την εκτέλεση των έργων τόσο από τους δημότες, όσο από την Περιφέρεια Κρήτης που διαχειρίζεται τις πιστώσεις του ΕΣΠΑ που χρηματοδοτεί και τα δύο παραπάνω έργα, ο δήμος Ηρακλείου από τη μεριά του αρχίζει και πιέζει και αυτός τους εργολάβους , παίζοντας το χαρτί της ΑΠ’ ΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗΣ του έργου, δυνατότητα που του δίνει ο νόμος σε περίπτωση άγονων διαγωνισμών.

Εκτιμώ λοιπόν ότι η ΤΡΙΤΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ. Είτε θα τα βρουν οι εργολάβοι, και θα δούμε μια έκπτωση ΚΑΤΩ ΑΠΟ 10%, είτε υπό το φόβο της απ’ ευθείας ανάθεσης, και αφού δεν έχουν καταφέρει να “μοιράζουν τα κουκιά”, θα χτυπήσουν το έργο με εκπτώσεις κοντά στο 55-60 % .

Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ. Γιατί οι παραπάνω διαδικασίες που περιγράφω γίνονταν ανέκαθεν… Απλά φρόντιζαν να μη γίνονται τόσο φανερά. Και αν τους ρωτούσες αν “τα μαγειρεύουν” στις δημοπρασίες , το αρνιότανε. Σήμερα, πολλοί από αυτούς το παραδέχονται, αφού η ανάγκη για δουλειά τους έχει κάνει πλέον πολύ απρόσεκτους… 

Ίσως είναι καιρός και ευκαιρία με αυτή την γενικότερη κρίση που υπάρχει , να γίνει ένα ξεκαθάρισμα και στον κατασκευαστικό κλάδο. Οι “κολοκουρατζίδες” να πάνε σπίτια τους, και να μείνουν στον κλάδο αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται να κάνουν έργα , και έχουν και τη δυνατότητα να τα χρηματοδοτήσουν… Γιατί ως γνωστόν, στο δημόσιο τομέα, ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!