Σε εφεδρεία η … εφεδρεία, με δικαστική απόφαση!

Με προσωρινή εντολή του Πρωτοδικείου Αθηνών, διατάσσεται η παραμονή στην εργασία, με καταβολή των κανονικών τους αποδοχών, δέκα εργαζόμενων του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ), οι οποίοι τέθηκαν πρόσφατα σε εργασιακή εφεδρεία λόγω συγχώνευσης του οργανισμού με τη Θέμις Κατασκευαστική και τη ΔΕΠΑΝΟΠ!

Και, μπορεί η εντολή να είναι προσωρινή, μέχρι την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων που έχουν καταθέσει οι εργαζόμενοι του ΟΣΚ, όμως δεν παύει να είναι μια δικαίωση, και το σκεπτικό της απόφασης είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον: ...

το μέτρο της εφεδρείας αντίκειται στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και συγκεκριμένα στην Οδηγία 77/187, που απαγορεύει τις απολύσεις εργαζομένων στις περιπτώσεις μεταβίβασης-συγχώνευσης της επιχείρησης και την Οδηγία 98/59, που ρυθμίζει τις ομαδικές απολύσεις εργαζομένων και θέτει όριο το 5% του προσωπικού και έως 30 άτομα.

Και οι δύο αυτές οδηγίες καταπατούνται στην περίπτωση της εργασιακής εφεδρείας, αφού, όπως αναφέρουν στην αίτησή τους οι εργαζόμενοι: «Η ένταξη στο καθεστώς της εφεδρείας λογίζεται ως προμήνυσα καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, το δε μέρος των αποδοχών που συνεχίζει να καταβάλλεται στον εργαζόμενο στη συνέχεια θα αφαιρεθεί από την αποζημίωση απολύσεως». Επισημαίνουν επίσης: «Ενώ στην τακτική καταγγελία με προμήνυση ο εργαζόμενος εξακολουθεί να εργάζεται κανονικά στο διάστημα που μεσολαβεί από την προμήνυση μέχρι τη λύση της σύμβασης εργασίας, λαμβάνοντας πλήρεις τις αποδοχές του, στην εργασιακή εφεδρεία η εργασιακή σχέση αναστέλλεται αμέσως, το δε (ελάχιστο) μέρος των «αποδοχών» που λαμβάνει ο εργαζόμενος κατά την διάρκειά της αποτελεί προκαταβολή της αποζημίωσης απολύσεως. Και ενώ στην τακτική καταγγελία με προμήνυση μόλις λήξει η σύμβαση εργασίας, ο εργαζόμενος δικαιούται, επί ποινή ακυρότητας, πλήρη αποζημίωση απολύσεως, η οποία είναι απλώς μειωμένη στο ήμισυ σε σχέση με εκείνη που θα οφειλόταν αν η καταγγελία γινόταν απροειδοποίητα (άρθρο 4 ν. 3198/1955), στην εργασιακή εφεδρεία κατά τον χρόνο λήξης της σύμβασης εργασίας η αποζημίωση απολύσεως θα έχει ήδη αναλωθεί (τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος της). Έτσι, στην πραγματικότητα η διαδικασία της εργασιακής εφεδρείας, η οποία δεν έχει σκοπό την απασχόληση του εργαζομένου μετά την λήξη της αλλά την απόλυσή του, αποτελεί μια ενιαία διαδικασία απολύσεως, η οποία μάλιστα διαμορφώνεται με πολύ δυσμενέστερους όρους από την καταγγελία της σύμβασης εργασίας στο κοινό εργατικό δίκαιο».

Βέβαια, για να μην τρέφουμε και αυταπάτες, η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων είναι εκείνη που θα κρίνει το μέλλον των 10 εργαζομένων ,αλλά και όσων έχουν βγει σε εργασιακή εφεδρεία, και όχι η προσωρινή αναστολή. Δεν παύει όμως και η συγκεκριμένη προσωρινή αναστολή να είναι μια σοβαρή ένδειξη ότι το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας έχει σοβαρά νομικά προβλήματα και ότι , και σε αυτή τη νομοθετική ρύθμιση, υπάρχει καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων.