Αυτό που δεν μπορώ με τίποτα να αποδεχθώ, είναι η πλήρης αδιαφορία του Δήμου Ηρακλείου απέναντι στα παιδιά των δημοτών. Υπάρχουν μερικές παιδικές χαρές παρατημένες και επικίνδυνες για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών μας.
Η παιδική χαρά που βρίσκεται στο πάρκο Νικαίας, ας πούμε για παράδειγμα, αφού είναι και η παιδική χαρά που συχνάζουμε, χαρακτηρίζεται από το πυκνό της χώμα το καλοκαίρι και την πυκνή της λάσπη το χειμώνα.
Το χαλίκι είναι ακριβό και δυσεύρετο και συνήθως παρατημένο και αχρησιμοποίητο σε πολλά έργα κατά μήκος των δρόμων του δήμου.
Βέβαια έχουμε φροντίσει να υπάρχουν και λάστιχα για να ποτίζουν το ανύπαρκτο γκαζόν , τα οποία μπουρδουκλώνουν τα μικρότερα παιδιά και τα αναγκάζουν να τρώνε συνέχεια τούμπες.
Δεν μπορούμε να πούμε, μαθαίνουν έτσι να πέφτουν.
Εδώ και πολύ καιρό, κάποιοι θέλησαν να αφαιρέσουν τα προστατευτικά αλλά να αφήσουν την υπόλοιπη κατασκευή έτσι ώστε να οδηγούν τα μικρά παιδάκια στο κενό και αυτοί να χαζεύουν γελώντας.
Βεβαίως δεν υπάρχει μόνο η σπασμένη τσουλήθρα στη παιδική χαρά μας ,αν μπορείς να το πεις χαρά, αλλά και από το σημείο που μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχε και η μια και μοναδική τραμπάλα σπασμένη και αυτή από τη βάση της και τα σίδερα να εξέχουν και να αποτελούν άλλη μια παγίδα θανάτου για τα παιδιά, ειδικά τις νύχτες που ο φωτισμός είναι λιγοστός και αυτά τα επικίνδυνα σίδερα δεν φαίνονται.
Για τις κούνιες δεν έχω να πω τίποτα μονό να δείτε αυτές τις δυο φωτογραφίες, μάλλον είναι αυτές που μας αξίζουν.
Έχει και παιχνίδι για να σκαρφαλώνει το μικρό μας παιδάκι αυτή η παιδική χαρά σκοπός του παιχνιδιού είναι να σκαρφαλώσει το παιδί χωρίς να κάνει ράμματα στο κεφάλι.
Σας στέλνω την ακόλουθη επιστολή, χωρίς να θέλω να αναφερθώ στα σκουπίδια , στις ακαθαρσίες των σκυλιών, τα άθλια παγκάκια κλπ και γενικά δευτερεύοντα ζητήματα τα οποία και δεν επιφέρουν τουλάχιστον θανατηφόρα ατυχήματα.
Όλα όμως σχετίζονται κυρίως με τον πολιτισμό ενός λαού, την παιδεία του και γενικά την κοινωνική του συνείδηση.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες… πολύ απλά....ΝΤΡΟΠΗ.
Αναγνώστης
Αναρτήσεις
Σε αυτή την παιδική χαρά πήγαινα τα παιδιά μου πριν δύο χρόνια, μέχρι που αλλάξαμε γειτονιά. Δεν υπάρχουν πουθενά κάγκελα ή κάποιος περιορισμός στην πρόσβαση, με αποτέλεσμα, ή να κυνηγάς τα παιδάκια με το φόβο μην πεταχτούν στη διασταύρωση με την ΕΟΚ, ή να μπαίνουν μέσα στο χώρο της παιδικής χαράς μηχανάκια με δεκατετράχρονους οδηγούς που κάνουν σούζες. Τα υπόλοιπα τα είχαμε αφήσει μια χαρά, τώρα βλέπω ότι έχει ρημάξει...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαίρνετε ότι σας αξίζει φίλοι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμε αυτό το απόβρασμα που εκλέξατε